Job 17

Dýchání mé ruší se, dnové moji hynou, hrobu blízký jsem.

Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.

Jistě posměvači jsou u mne, a pro jejich mne kormoucení nepřichází ani sen na oči mé.

Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.

Postav mi, prosím, rukojmě za sebe; kdo jest ten, nechť mi na to ruky podá.

Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.

Nebo srdce jejich přikryl jsi, aby nerozuměli, a protož jich nepovýšíš.

Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.

Kdož pochlebuje bližním, oči synů jeho zhynou.

Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.

Jistě vystavil mne za přísloví lidem, a za divadlo všechněm,

Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.

Tak že pro žalost pošly oči mé, a oudové moji všickni stínu jsou podobni.

Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.

Užasnouť se nad tím upřímí, a však nevinný proti pokrytci vždy se zsilovati bude.

Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.

Přídržeti se bude, pravím, spravedlivý cesty své, a ten, jenž jest čistých rukou, posilní se více.

Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.

Tolikéž i vy všickni obraťte se, a poďte, prosím; neboť nenacházím mezi vámi moudrého.

Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.

Dnové moji pomíjejí, myšlení má mizejí, přemyšlování, pravím, srdce mého.

Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.

Noc mi obracejí v den, a světla denního ukracují pro přítomnost temností.

Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.

Abych pak čeho i očekával, hrob bude dům můj, ve tmě usteli ložce své.

Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje.

Jámu nazovu otcem svým, matkou pak a sestrou svou červy.

Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.

Kdež jest tedy očekávání mé? A kdo to, čím bych se troštoval, spatří?

Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?

Do skrýší hrobu sstoupí, poněvadž jest všechněm v prachu země odpočívati.

W głębię grobu zstąpię, ponieważ w prochu spólny odpoczynek wszystkich.