Psalms 118

اِحْمَدُوا الرَّبَّ لأَنَّهُ صَالِحٌ، لأَنَّ إِلَى الأَبَدِ رَحْمَتَهُ.

Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig!

لِيَقُلْ إِسْرَائِيلُ: «إِنَّ إِلَى الأَبَدِ رَحْمَتَهُ».

Israel sie: Hans miskunnhet varer evindelig!

لِيَقُلْ بَيْتُ هَارُونَ: «إِنَّ إِلَى الأَبَدِ رَحْمَتَهُ».

Arons hus sie: Hans miskunnhet varer evindelig!

لِيَقُلْ مُتَّقُو الرَّبِّ: «إِنَّ إِلَى الأَبَدِ رَحْمَتَهُ».

De som frykter Herren, sie: Hans miskunnhet varer evindelig!

مِنَ الضِّيقِ دَعَوْتُ الرَّبَّ فَأَجَابَنِي مِنَ الرُّحْبِ.

Ut av trengselen kalte jeg på Herren; Herren svarte mig og førte mig ut i fritt rum.

الرَّبُّ لِي فَلاَ أَخَافُ. مَاذَا يَصْنَعُ بِي الإِنْسَانُ؟

Herren er med mig, jeg frykter ikke; hvad skulde et menneske gjøre mig?

الرَّبُّ لِي بَيْنَ مُعِينِيَّ، وَأَنَا سَأَرَى بِأَعْدَائِي.

Herren er med mig, den som hjelper mig, og jeg skal se med lyst på dem som hater mig.

الاحْتِمَاءُ بِالرَّبِّ خَيْرٌ مِنَ التَّوَكُّلِ عَلَى إِنْسَانٍ.

Det er bedre å sette sin lit til Herren enn å stole på mennesker.

الاحْتِمَاءُ بِالرَّبِّ خَيْرٌ مِنَ التَّوَكُّلِ عَلَى الرُّؤَسَاءِ.

Det er bedre å ta sin tilflukt til Herren enn å stole på fyrster.

كُلُّ الأُمَمِ أَحَاطُوا بِي. بِاسْمِ الرَّبِّ أُبِيدُهُمْ.

Alle hedninger omringer mig; i Herrens navn skal jeg hugge dem ned.

أَحَاطُوا بِي وَاكْتَنَفُونِي. بِاسْمِ الرَّبِّ أُبِيدُهُمْ.

De omgir mig, ja, de omringer mig; i Herrens navn skal jeg hugge dem ned.

أَحَاطُوا بِي مِثْلَ النَّحْلِ. انْطَفَأُوا كَنَارِ الشَّوْكِ. بِاسْمِ الرَّبِّ أُبِيدُهُمْ.

De omgir mig som bier, de slukner som ild i tornebusker; i Herrens navn skal jeg hugge dem ned.

دَحَرْتَنِي دُحُورًا لأَسْقُطَ، أَمَّا الرَّبُّ فَعَضَدَنِي.

Hårdt støtte du mig forat jeg skulde falle; men Herren hjalp mig.

قُوَّتِي وَتَرَنُّمِي الرَّبُّ، وَقَدْ صَارَ لِي خَلاَصًا.

Herren er min styrke og lovsang, og han blev mig til frelse.

صَوْتُ تَرَنُّمٍ وَخَلاَصٍ فِي خِيَامِ الصِّدِّيقِينَ: «يَمِينُ الرَّبِّ صَانِعَةٌ بِبَأْسٍ.

Det høres fryderop om frelse i de rettferdiges telt; Herrens høire hånd gjør storverk.

يَمِينُ الرَّبِّ مُرْتَفِعَةٌ. يَمِينُ الرَّبِّ صَانِعَةٌ بِبَأْسٍ».

Herrens høire hånd ophøier, Herrens høire hånd gjør storverk.

لاَ أَمُوتُ بَلْ أَحْيَا وَأُحَدِّثُ بِأَعْمَالِ الرَّبِّ.

Jeg skal ikke dø, men leve og fortelle Herrens gjerninger.

تَأْدِيبًا أَدَّبَنِي الرَّبُّ، وَإِلَى الْمَوْتِ لَمْ يُسْلِمْنِي.

Hårdt tuktet Herren mig, men til døden overgav han mig ikke.

اِفْتَحُوا لِي أَبْوَابَ الْبِرِّ. أَدْخُلْ فِيهَا وَأَحْمَدِ الرَّبَّ.

Lukk op rettferdighets porter for mig! Jeg vil gå inn gjennem dem, jeg vil prise Herren.

هذَا الْبَابُ لِلرَّبِّ. الصِّدِّيقُونَ يَدْخُلُونَ فِيهِ.

Dette er Herrens port; de rettferdige skal gå inn gjennem den.

أَحْمَدُكَ لأَنَّكَ اسْتَجَبْتَ لِي وَصِرْتَ لِي خَلاَصًا.

Jeg vil prise dig fordi du svarte mig og blev mig til frelse.

الْحَجَرُ الَّذِي رَفَضَهُ الْبَنَّاؤُونَ قَدْ صَارَ رَأْسَ الزَّاوِيَةِ.

Den sten som bygningsmennene forkastet, er blitt hovedhjørnesten.

مِنْ قِبَلِ الرَّبِّ كَانَ هذَا، وَهُوَ عَجِيبٌ فِي أَعْيُنِنَا.

Av Herren er dette gjort, det er underfullt i våre øine.

هذَا هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي صَنَعُهُ الرَّبُّ، نَبْتَهِجُ وَنَفْرَحُ فِيهِ.

Dette er dagen som Herren har gjort; la oss fryde oss og glede oss på den!

آهِ يَا رَبُّ خَلِّصْ! آهِ يَا رَبُّ أَنْقِذْ!

Å Herre, frels dog! Å Herre, la det dog lykkes!

مُبَارَكٌ الآتِي بِاسْمِ الرَّبِّ. بَارَكْنَاكُمْ مِنْ بَيْتِ الرَّبِّ.

Velsignet være han som kommer i Herrens navn! Vi velsigner eder fra Herrens hus.

الرَّبُّ هُوَ اللهُ وَقَدْ أَنَارَ لَنَا. أَوْثِقُوا الذَّبِيحَةَ بِرُبُطٍ إِلَى قُرُونِ الْمَذْبَحِ.

Herren er Gud, og han lot det bli lyst for oss. Bind høitidsofferet med rep like inn til alterets horn!

إِلهِي أَنْتَ فَأَحْمَدُكَ، إِلهِي فَأَرْفَعُكَ.

Du er min Gud, og jeg vil love dig, min Gud, jeg vil ophøie dig.

احْمَدُوا الرَّبَّ لأَنَّهُ صَالِحٌ، لأَنَّ إِلَى الأَبَدِ رَحْمَتَهُ.

Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.