Job 37

super hoc expavit cor meum et emotum est de loco suo

audite auditionem in terrore vocis eius et sonum de ore illius procedentem

subter omnes caelos ipse considerat et lumen illius super terminos terrae

post eum rugiet sonitus tonabit voce magnitudinis suae et non investigabitur cum audita fuerit vox eius

tonabit Deus in voce sua mirabiliter qui facit magna et inscrutabilia

qui praecipit nivi ut descendat in terram et hiemis pluviis et imbri fortitudinis suae

qui in manu omnium hominum signat ut noverint singuli opera sua

ingredietur bestia latibulum et in antro suo morabitur

ab interioribus egreditur tempestas et ab Arcturo frigus

flante Deo concrescit gelu et rursum latissimae funduntur aquae

frumentum desiderat nubes et nubes spargunt lumen suum

quae lustrant per circuitum quocumque eas voluntas gubernantis duxerit ad omne quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum

sive in una tribu sive in terra sua sive in quocumque loco misericordiae suae eas iusserit inveniri

ausculta haec Iob sta et considera miracula Dei

numquid scis quando praeceperit Deus pluviis ut ostenderent lucem nubium eius

numquid nosti semitas nubium magnas et perfectas scientias

nonne vestimenta tua calida sunt cum perflata fuerit terra austro

tu forsitan cum eo fabricatus es caelos qui solidissimi quasi aere fusi sunt

ostende nobis quid dicamus illi nos quippe involvimur tenebris

quis narrabit ei quae loquor etiam si locutus fuerit homo devorabitur

at nunc non vident lucem subito aer cogitur in nubes et ventus transiens fugabit eas

ab aquilone aurum venit et ad Deum formidolosa laudatio

digne eum invenire non possumus magnus fortitudine et iudicio et iustitia et enarrari non potest

ideo timebunt eum viri et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes