Proverbs 2

2:1

fili mi si susceperis sermones meos et mandata mea absconderis penes te

Υιε μου, εαν δεχθης τους λογους μου και ταμιευσης τας εντολας μου παρα σεαυτω,

2:2

ut audiat sapientiam auris tua inclina cor tuum ad noscendam prudentiam

ωστε να προσεξη το ωτιον σου εις την σοφιαν, να κλινης την καρδιαν σου εις την συνεσιν

2:3

si enim sapientiam invocaveris et inclinaveris cor tuum prudentiae

και εαν επικαλεσθης την φρονησιν, και υψωσης την φωνην σου εις την συνεσιν

2:4

si quaesieris eam quasi pecuniam et sicut thesauros effoderis illam

εαν ζητησης αυτην ως αργυριον και εξερευνησης αυτην ως κεκρυμμενους θησαυρους,

2:5

tunc intelleges timorem Domini et scientiam Dei invenies

τοτε θελεις εννοησει τον φοβον του Κυριου και θελεις ευρει την επιγνωσιν του Θεου.

2:6

quia Dominus dat sapientiam et ex ore eius scientia et prudentia

Διοτι ο Κυριος διδει σοφιαν εκ του στοματος αυτου εξερχεται γνωσις και συνεσις.

2:7

custodiet rectorum salutem et proteget gradientes simpliciter

Αποταμιευει σωτηριαν εις τους ευθεις ειναι ασπις εις τους περιπατουντας εν ακεραιοτητι,

2:8

servans semitas iustitiae et vias sanctorum custodiens

υπερασπιζων τας οδους της δικαιοσυνης και φυλαττων την οδον των οσιων αυτου.

2:9

tunc intelleges iustitiam et iudicium et aequitatem et omnem semitam bonam

Τοτε θελεις εννοησει δικαιοσυνην και κρισιν και ευθυτητα, πασαν οδον αγαθην.

2:10

si intraverit sapientia cor tuum et scientia animae tuae placuerit

Εαν η σοφια εισελθη εις την καρδιαν σου και η γνωσις ηδυνη την ψυχην σου,

2:11

consilium custodiet te prudentia servabit te

ορθη βουλη θελει σε φυλαττει, συνεσις θελει σε διατηρει

2:12

ut eruaris de via mala ab homine qui perversa loquitur

δια να σε ελευθερονη απο της οδου της πονηρας, απο ανθρωπου λαλουντος δολια,

2:13

qui relinquunt iter rectum et ambulant per vias tenebrosas

οιτινες εγκαταλειπουσι τας οδους της ευθυτητος, δια να περιπατωσιν εν ταις οδοις του σκοτους

2:14

qui laetantur cum malefecerint et exultant in rebus pessimis

οιτινες ηδυνονται εις το να καμνωσι κακον, χαιρουσιν εις τας διαστροφας της κακιας,

2:15

quorum viae perversae et infames gressus eorum

των οποιων αι οδοι ειναι σκολιαι και αι πορειαι αυτων διεστραμμεναι

2:16

ut eruaris a muliere aliena et ab extranea quae mollit sermones suos

δια να σε ελευθερονη απο ξενης γυναικος, απο αλλοτριας κολακευουσης με τους λογους αυτης,

2:17

et relinquit ducem pubertatis suae

ητις εγκατελιπε τον επιστηθιον της νεοτητος αυτης και ελησμονησε την διαθηκην του Θεου αυτης.

2:18

et pacti Dei sui oblita est inclinata est enim ad mortem domus eius et ad impios semitae ipsius

Διοτι ο οικος αυτης καταβιβαζει εις τον θανατον, και τα βηματα αυτης εις τους νεκρους

2:19

omnes qui ingrediuntur ad eam non revertentur nec adprehendent semitas vitae

παντες οι εισερχομενοι προς αυτην δεν επιστρεφουσιν ουδε αναλαμβανουσι τας οδους της ζωης

2:20

ut ambules in via bona et calles iustorum custodias

δια να περιπατης εν τη οδω των αγαθων και να φυλαττης τας τριβους των δικαιων.

2:21

qui enim recti sunt habitabunt in terra et simplices permanebunt in ea

Διοτι οι ευθεις θελουσι κατοικησει την γην, και οι τελειοι θελουσιν εναπολειφη εν αυτη.

2:22

impii vero de terra perdentur et qui inique agunt auferentur ex ea

Οι δε ασεβεις θελουσιν εκκοπη απο της γης, και οι παρανομοι θελουσιν εκριζωθη απ αυτης.