Psalms 88

Пісня. Псалом. Синів Кореєвих. Для дириґетна хору. На „Махалат лефннот". Пісня навчальна Гемана езрахеяннина.
canticum carminis filiorum Core victori per chorum ad praecinendum eruditionis Eman Ezraitae Domine Deus salutis meae per diem clamavi in nocte coram te
Господи, Боже спасіння мого, вдень я кличу й вночі я перед Тобою:
ingrediatur ante te oratio mea inclina aurem tuam ad laudationem meam
хай молитва моя дійде перед обличчя Твоє, нахили Своє ухо до зойку мого,
quia repleta est malis anima mea et vita mea ad infernum descendit
душа бо моя наситилась нещастями, а життя моє зблизилося до шеолу!
reputatus sum cum descendentibus lacum factus sum quasi homo invalidus
Я до тих прирахований став, що в могилу відходять, я став, немов муж той безсилий...
inter mortuos liber sicut interfecti et dormientes in sepulchro quorum non recordaris amplius et qui a manu tua abscisi sunt
Я кинений серед померлих, немов оті трупи, що в гробі лежать, що про них Ти не згадуєш більш, і потяті вони від Твоєї руки...
posuisti me in lacu novissimo in tenebris in profundis
Умістив Ти мене в глибочезну могилу, до пітьми в глибинах.
super me confirmatus est furor tuus et cunctis fluctibus tuis adflixisti me semper
На мене лягла Твоя лють, і Ти всіма Своїми ламаннями мучив мене... Села.
longe fecisti notos meos a me posuisti me abominationem eis clausum et non prodeuntem
Віддалив Ти від мене знайомих моїх, учинив Ти мене за огиду для них... Я замкнений і не виходжу,
oculus meus infirmatus est ab adflictione invocavi te Domine tota die expandi ad te palmas meas
стемніло з біди моє око... Я кожного дня Тебе кличу, о Господи, простягаю до Тебе руки свої!...
numquid mortuis facies mirabilia aut gigantes surgent et confitebuntur tibi semper
Чи Ти чудо вчиниш померлим? Чи трупи встануть і будуть хвалити Тебе? Села.
numquid narrabitur in sepulchro misericordia tua et veritas tua in perditione
Хіба милість Твоя буде в гробі звіщатись, а вірність Твоя в аввадоні?
numquid noscentur in tenebris mirabilia tua et iustitia tua in terra quae oblivioni tradita est
Чи познається в темряві чудо Твоє, а в краю забуття справедливість Твоя?
ego autem ad te Domine clamavi et mane oratio mea praeveniet te
Та я кличу до Тебе, о Господи, і вранці молитва моя Тебе випереджує...
quare Domine abicis animam meam abscondis faciem tuam a me
Для чого, о Господи, кидаєш душу мою, ховаєш від мене обличчя Своє?
pauper ego et aerumnosus ab adulescentia portavi furorem tuum et conturbatus sum
Нужденний я та помираю відмалку, переношу страхіття Твої, я ослаблений став...
per me transierunt irae tuae terrores tui oppresserunt me
Перейшли надо мною Твої пересердя, страхіття Твої зруйнували мене,
circumdederunt me quasi aquae tota die vallaverunt me pariter
вони оточають мене, як вода, увесь день, вони разом мене облягають... друга й приятеля віддалив Ти від мене, знайомі мої як та темрява!...
longe fecisti a me amicum et sodalem notos meos abstulisti