Job 37

Отож, і від цього тремтить моє серце і зрушилось з місця свого.
از این سبب دل من به لرزه می‌آید و بشدّت تکان می‌خورد.
Уважливо слухайте гук Його голосу, і грім, що несеться із уст Його,
غرّش صدای خدا را بشنوید و به زمزمه‌ای که از دهان او خارج می‌شود گوش بدهید.
його Він пускає попід усім небом, а світло Своє аж на кінці землі.
او برق را به سراسر آسمان می‌فرستد و هر گوشهٔ زمین را روشن می‌کند.
За Ним грім ричить левом, гримить гуком своєї величности, і його Він не стримує, почується голос Його.
بعد غرّش صدای او همچون آواز با هیبت رعد به گوش می‌رسد و با صدای او تیرهای برق پیاپی رها می‌شوند.
Бог предивно гримить Своїм голосом, вчиняє великі діла, яких не розуміємо ми.
به فرمان خدا کارهای عجیبی رخ می‌دهد که عقل ما از درک آنها عاجز است.
До снігу говорить Він: Падай на землю! а дощеві та зливі: Будьте сильні!
به برف امر می‌کند که بر زمین ببارد و وقتی‌که بارش باران بر زمین شروع می‌شود،
Він руку печатає кожній людині, щоб пізнали всі люди про діло Його.
مردم دست از کار می‌کشند و متوجّه قدرت او می‌شوند.
І звір входить у сховище, і живе в своїх лігвищах.
حیوانات وحشی به بیشهٔ خود می‌شتابند و در آنجا پناه می‌برند.
Із кімнати південної буря приходить, а з вітру північного холод.
توفان از جنوب می‌آید و باد سرد از شمال.
Від Божого подиху лід повстає, і водна широкість тужавіє.
خدا بر آب دریاهای وسیع می‌دمد و آن را منجمد می‌سازد.
Також Він обтяжує вільгістю тучу, і світло своє розпорошує хмара,
ابرها را از رطوبت پُر می‌کند و برق خود را به وسیلهٔ آنها به هر سو می‌فرستد.
і вона по околицях ходить та блукає за Його проводом, щоб чинити все те, що накаже Він їй на поверхні вселенної,
به فرمان او به همه‌جا حرکت می‌کنند و آنچه را که خدا اراده می‌فرماید، بجا می‌آورند.
він наводить її чи на кару для краю Свого, чи на милість.
او باران را برای مجازات مردم، یا به عنوان رحمت برای انسان و آبیاری زمین می‌فرستد.
Бери, Йове, оце до ушей, уставай і розваж Божі чуда!
لحظه‌ای صبر کن و گوش بده و لحظه‌ای دربارهٔ کارهای عجیب خدا تأمل کن.
Чи ти знаєш, що Бог накладає на них, і заяснює світло із хмари Своєї?
آیا می‌دانی که خدا چگونه ارادهٔ خود را عملی می‌سازد و برق را در بین ابرها تولید می‌کند؟
Чи ти знаєш, як носиться хмара в повітрі, про чуда Того, Який має безвадне знання,
آیا می‌دانی که چطور ابرها در هوا معلّق می‌مانند؟ اینها همه کارهای شگفت‌آور خدایی است که در دانش و حکمت کامل است.
ти, що шати твої стають теплі, як стишується земля з полудня?
وقتی زمین در اثر باد جنوب داغ می‌شود و لباسهایت از گرمی به تنت می‌چسبند،
Чи ти розтягав із Ним хмару, міцну, немов дзеркало лите?
آیا می‌توانی خدا را کمک کنی که آسمان را گسترش بدهد و آن را مثل آهن صیقل داده شده، سخت بگرداند؟
Навчи нас, що скажем Йому? Через темність ми не впорядкуємо слова.
به ما یاد بده که به او چه بگوییم، زیرا فکر ما نارساست و نمی‌دانیم که چگونه با او صحبت کنیم.
Чи Йому оповісться, що буду казати? Чи зміг хто сказати, що Він знищений буде?
من جرأت آن را ندارم که با خدا حرف بزنم، زیرا می‌ترسم که کشته شوم.
І тепер ми не бачимо світла, щоб світило у хмарах, та вітер перейде і вичистить їх.
همان‌طور که نمی‌توانیم در آسمان صاف و بی‌ابر، به نور خورشید نگاه کنیم،
Із півночі приходить воно, немов золото те, та над Богом величність страшна.
همچنین نیز نمی‌توانیم به جلال با هیبت خدا، که با شکوه تمام بر ما می‌درخشد، خیره شویم.
Всемогутній, Його не знайшли ми, Він могутній у силі, але Він не мучить нікого судом та великою правдою.
خدای قادر مطلق آن‌قدر با عظمت است که ما حتّی نمی‌توانیم تصوّر کنیم. او در قدرت و عدالت بزرگ است و نسبت به همه از روی انصاف رفتار می‌کند و بر کسی ظلم نمی‌کند.
Тому нехай люди бояться Його, бо на всіх мудросердих не дивиться Він.
بنابراین همهٔ انسانها از او می‌ترسند و او به کسانی‌که ادّعای حکمت می‌کنند، توجّهی ندارد.