Job 8

Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:

Bildad către Şuah a luat cuvîntul şi a zis:

“Ne zamana dek böyle konuşacaksın? Sözlerin sert rüzgar gibi.

,,Pînă cînd vrei să vorbeşti astfel, şi pînă cînd vor fi cuvintele gurii tale ca un vînt puternic?

Tanrı adaleti saptırır mı, Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?

Oare va răsturna Dumnezeu dreptul? Sau va răsturna Cel Atotputernic dreptatea?

Oğulların ona karşı günah işlediyse, İsyanlarının cezasını vermiştir.

Dacă fiii tăi au păcătuit împotriva Lui, i -a dat pe mîna păcatului.

Ama sen gayretle Tanrı’yı arar, Her Şeye Gücü Yeten’e yalvarırsan,

Dar tu, dacă alergi la Dumnezeu, dacă rogi pe Cel Atot puternic,

Temiz ve doğruysan, O şimdi bile senin için kolları sıvayıp Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.

dacă eşti curat şi fără prihană, atunci negreşit, El va veghea asupra ta, şi va da înapoi fericirea locuinţei tale nevinovate.

Başlangıcın küçük olsa da, Sonun büyük olacak.

Vechea ta propăşire va fi mică faţă de cea de mai tîrziu. Învăţăminte din păţania celor dinainte.

“Lütfen, önceki kuşaklara sor, Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.

Întreabă pe cei din neamurile trecute, şi ia aminte la păţania părinţilor lor. -

Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz, Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.

Căci noi sîntem de ieri, şi nu ştim nimic, zilele noastre pe pămînt nu sînt decît o umbră. -

Onlar sana anlatıp öğretmeyecek, İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?

Ei te vor învăţa, îţi vor vorbi, şi vor scoate din inima lor aceste cuvinte:

“Bataklık olmayan yerde kamış biter mi? Susuz yerde saz büyür mü?

,Creşte papura fără baltă? Creşte trestia fără umezeală?

Henüz yeşilken, kesilmeden, Otlardan önce kururlar.

Fiind încă verde şi fără să se taie, ea se usucă mai repede decît toate ierburile.

Tanrı’yı unutan herkesin sonu böyledir, Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.

Aşa se întîmplă tuturor celor ce uită pe Dumnezeu, şi nădejdea celui nelegiuit va peri.

Onun güvendiği şey kırılır, Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.

Încrederea lui este zdrobită, şi sprijinul lui este o pînză de păianjen.

Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker, Ona tutunur, ama ağ taşımaz.

Se bizuie pe casa lui, dar nu este tare; se prinde de ea, dar nu ţine.

Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır, Dalları bahçenin üzerinden aşar;

Cum dă soarele, înverzeşte, îşi întinde ramurile peste grădina sa,

Kökleri taş yığınına sarılır, Çakılların arasında yer aranır.

îşi împleteşte rădăcinile printre pietre, pătrunde pînă în ziduri.

Ama yerinden sökülürse, Yeri, ‘Seni hiç görmedim’ diyerek onu yadsır.

Dar dacă -l smulgi din locul în care stă, locul acesta se leapădă de el şi zice: ,Nu ştiu să te fi cunoscut vreodată!`

İşte sevinci böyle son bulur, Yerinde başka bitkiler biter.

Iată, aşa sînt desfătările pe cari i le aduc căile vieţii lui; apoi din acelaş pămînt răsar alţii după el.

“Tanrı kusursuz insanı reddetmez, Kötülük edenlerin elinden tutmaz.

Nu, Dumnezeu nu leapădă pe omul fără prihană, şi nu ocroteşte pe cei răi.

O senin ağzını yine gülüşle, Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.

Ba încă, El îţi umple gura cu strigăte de bucurie, şi buzele cu cîntări de veselie.

Düşmanlarını utanç kaplayacak, Kötülerin çadırı yok olacaktır.”

Vrăjmaşii tăi vor fi acoperiţi de ruşine, iar cortul celor răi va pieri.```