Job 17

“Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı, Mezar gözlüyor beni.

Il mio soffio vitale si spenge, i miei giorni si estinguono, il sepolcro m’aspetta!

Çevremi alaycılar kuşatmış, Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.

Sono attorniato di schernitori e non posso chiuder occhio per via delle lor parole amare.

“Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı, Başka kim var bana güvence verecek?

O Dio, da’ un pegno, sii tu il mio mallevadore presso di te; se no, chi metterà la sua nella mia mano?

Çünkü onların aklını anlayışa kapadın, Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.

Poiché tu hai chiuso il cuor di costoro alla ragione, e però non li farai trionfare.

Para için dostlarını satan adamın Çocuklarının gözünün feri söner.

Chi denunzia un amico sì che diventi preda altrui, vedrà venir meno gli occhi de’ suoi figli.

“Tanrı beni insanların diline düşürdü, Yüzüme tükürmekteler.

Egli m’ha reso la favola dei popoli, e son divenuto un essere a cui si sputa in faccia.

Kederden gözümün feri söndü, Kollarım bacaklarım çırpı gibi.

L’occhio mio si oscura pel dolore, tutte le mie membra non son più che un’ombra.

Dürüst insanlar buna şaşıyor, Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.

Gli uomini retti ne son colpiti di stupore, e l’innocente insorge contro l’empio;

Doğrular kendi yolunu tutuyor, Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.

ma il giusto si attiene saldo alla sua via, e chi ha le mani pure viepiù si fortifica.

“Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin! Aranızda bir bilge bulamayacağım.

Quanto a voi tutti, tornate pure, fatevi avanti, ma fra voi non troverò alcun savio.

Günlerim geçti, tasarılarım, Dileklerim suya düştü.

I miei giorni passano, i miei disegni, i disegni cari al mio cuore, sono distrutti,

Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar, Karanlığa ‘Işık yakındır’ diyorlar.

e costoro pretendon che la notte sia giorno, che la luce sia vicina, quando tutto è buio!

Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam, Yatağımı karanlığa seriyorsam,

Se aspetto come casa mia il soggiorno de’ morti, se già mi son fatto il letto nelle tenebre,

Çukura ‘Babam’, Kurda ‘Annem, kızkardeşim’ diyorsam,

se ormai dico al sepolcro "tu sei mio padre" e ai vermi: "siete mia madre e mia sorella",

Umudum nerede? Kim benim için umut görebilir?

dov’è dunque la mia speranza? questa speranza mia chi la può scorgere?

Umut benimle ölüler diyarına mı inecek? Toprağa birlikte mi gireceğiz?”

Essa scenderà alle porte del soggiorno de’ morti, quando nella polvere troverem riposo assieme".