Job 37

“Yüreğim titrer buna, Yerinden oynar.

Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.

Dinleyin, gürleyen sesini dinleyin, Ağzından çıkan sesi!

Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.

Şimşeğini göğün altındaki her yere, Yeryüzünün dört bucağına salar.

Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.

Ardından bir ses gümbürder, Görkemli sesiyle gürler. Sesi duyulunca şimşekleri alıkoymaz.

Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.

Tanrı’nın sesi şaşılacak biçimde gürler, O, anlayışımızın ötesinde büyük işler yapar.

Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.

Çünkü kara, ‘Yere düş’ der, Sağanağa, ‘Bütün şiddetinle boşal.’

Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.

Yarattığı bütün insanlar ne yaptığını bilsin diye, Herkese işini bıraktırır.

Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.

Hayvanlar kovuklarına girer, İnlerinde otururlar.

La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.

Kasırga yuvasından kopar, Soğuk saçılan rüzgarlardan.

El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.

Tanrı’nın soluğu suları dondurur, Geniş sular buz tutar.

De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.

Bulutlara nem yükler, Şimşeğini her yana yayar.

La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.

Yeryüzünde ne buyurursa yapmak üzere Bulutlar O’nun istediği yönde döner durur.

Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:

Ya insanları cezalandırmak Ya da yeryüzünü sulayıp sevgisini göstermek için Yağmur gönderir.

Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.

“Dinle, Eyüp, Dur da düşün Tanrı’nın şaşılası işlerini.

Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.

Tanrı’nın bulutları nasıl düzenlediğini, Şimşeğini nasıl çaktırdığını biliyor musun?

Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?

Bulutların dengesini, Bilgisi kusursuz olanın şaşılası işlerini biliyor musun?

Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?

Dünyanın soluğu kesildiğinde Güneyin kavurucu rüzgarı altında Giysilerin seni terletmez mi?

Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?

Dökme tunç bir ayna kadar sert olan gökkubbeyi O’nunla birlikte yayabilir misin?

Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?

“O’na ne söyleyeceğimizi öğret bize, Çünkü karanlık yüzünden sözümüze düzen veremiyoruz.

Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.

Konuşmak istediğim O’na söylenebilir mi? Kimse yutulmak ister mi?

Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.

Rüzgar geçip göğü temizlediğinde Gökte parıldayan ışığa kimse bakamaz.

Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.

Altın parıltısı geliyor kuzeyden, Tanrı korkunç görkeme bürünmüş.

De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.

Her Şeye Gücü Yeten’e biz ulaşamayız. Gücü yücedir, Adaleti ve eşsiz doğruluğuyla kimseyi ezmez.

La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.

Bu yüzden insanlar O’na saygı duyar, Çünkü O, bilgeleri dikkate almaz.”

Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.