Psalms 55

Dinggin mo ang aking dalangin, Oh Dios; at huwag kang magkubli sa aking pananaing.

(Til sangmesteren. Med strengespil. En maskil af David.) Lyt, o Gud, til min Bøn, skjul dig ej for min tryglen,

Pakinggan mo ako, at iyong sagutin ako: ako'y walang katiwasayan sa aking pagdaramdam, at ako'y dumadaing;

lå mig Øre og svar mig, jeg vånder mig i Klage,

Dahil sa tinig ng kaaway, dahil sa pagpighati ng masama; sapagka't sila'y naghagis ng kasamaan sa akin, at sa galit ay inuusig nila ako.

jeg stønner ved Fjendernes Råb og de gudløses Skrig; thi Ulykke vælter de over mig, forfølger mig grumt;

Ang aking puso ay nagdaramdam na mainam sa loob ko: at ang mga kakilabutan ng kamatayan ay nahulog sa akin.

Hjertet er angst i mit Bryst, Dødens Rædsler er faldet over mig.

Katakutan at panginginig ay dumating sa akin, at tinakpan ako ng kakilabutan.

Frygt og Angst falder på mig, Gru er over mig.

At aking sinabi, Oh kung ako'y nagkaroon ng mga pakpak na gaya ng kalapati! Lilipad nga ako, at magpapahinga.

Jeg siger: Ak, havde jeg Vinger som Duen, da fløj jeg i Ly,

Narito, kung magkagayo'y gagala ako sa malayo, ako'y titigil sa ilang. (Selah)

ja, langt bort vilde jeg fly og blive i Ørkenen. - Sela.

Ako'y magmamadaling sisilong mula sa malakas na hangin at bagyo.

Da søgte jeg skyndsomt Tilflugt for rivende Storm og Uvejr.

Ipahamak mo, Oh Panginoon, at guluhin mo ang kanilang wika: sapagka't ako'y nakakita ng pangdadahas at pagaaway sa bayan.

Herre, forvir og split deres Tungemål! Thi Vold og Ufred ser jeg i Byen;

Araw at gabi ay nagsisiligid sila sa mga kuta niyaon: kasamaan man at kahirapan ay nangasa gitna rin niyaon.

de går Rundgang Dag og Nat på dens Mure;

Kasamaan ay nasa gitna niyaon; ang pagpighati at pagdaraya ay hindi humihiwalay sa kaniyang mga lansangan.

Ulykke, Kvide og Vanheld råder derinde, Voldsfærd og Svig viger aldrig bort fra dens Torve.

Sapagka't hindi kaaway ang dumuwahagi sa akin; akin nga sanang nabata: ni hindi rin ang nagtatanim sa akin ang nagmamalaki laban sa akin; nagtago nga sana ako sa kaniya:

Det var ikke en Fjende, som hånede mig - det kunde bæres; min uven ydmygede mig ej - ham kunde jeg undgå;

Kundi ikaw, lalake na kagaya ko, aking kasama at aking kaibigang matalik.

men du, en Mand af min Stand, en Ven og fortrolig,

Tayo ay maligayang nagpapayuhang magkasama, tayo'y lumalakad na magkaakbay sa bahay ng Dios.

og det skønt vi delte Samværets Sødme, vandrede endrægtelig i Guds Hus.

Dumating nawang bigla sa kanila ang kamatayan, mababa nawa silang buhay sa Sheol: sapagka't kasamaan ay nasa kanilang tahanan, sa gitna nila.

Over dem komme Død, lad dem levende synke i Dødsriget! Thi der er Ondskab i deres Bolig, i deres Indre!

Tungkol sa akin, ay tatawag ako sa Dios; at ililigtas ako ng Panginoon.

Jeg, jeg råber til Gud, og HERREN vil frelse mig.

Sa hapon at sa umaga, at sa katanghaliang tapat, ako'y dadaing at hihibik: at kaniyang didinggin ang aking tinig.

Jeg klager og stønner ved Kvæld, ved Gry og ved Middag; min Røst vil han høre

Kaniyang tinubos ang aking kaluluwa sa kapayapaan mula sa pagbabaka laban sa akin: Sapagka't sila'y marami na nakikipaglaban sa akin.

og udfri min Sjæl i Fred, så de ikke kan komme mig nær; thi mange er de imod mig.

Didinggin ng Dios, at paghihigantihan sila, siyang tumatahan ng una. (Selah)

Gud, som troner fra Fortids Dage, vil høre og ydmyge dem. - Sela. Thi der er ingen Forandring hos dem, og de frygter ikke for Gud.

Kaniyang iniunat ang kaniyang mga kamay laban sa gayon na nasa kapayapaan sa kaniya: kaniyang nilapastangan ang kaniyang tipan.

På Venner lagde han Hånd og brød sin Pagt.

Ang kaniyang bibig ay malambot na parang mantekilya: nguni't ang kaniyang puso ay pakikidigma: ang kaniyang mga salita ay lalong mabanayad kay sa langis, gayon ma'y mga bunot na tabak.

Glattere end Smør er hans Mund, men Hjertet vil Krig, blødere end Olie hans Ord, skønt dragne Sværd.

Ilagay mo ang iyong pasan sa Panginoon, at kaniyang aalalayan ka: hindi niya titiising makilos kailan man ang matuwid.

Kast din Byrde på HERREN, så sørger han for dig, den retfærdige lader han ikke i Evighed rokkes.

Nguni't ikaw, Oh Dios, ibababa mo sila sa hukay ng kapahamakan: mga mabagsik at magdarayang tao ay hindi darating sa kalahati ng kanilang mga kaarawan; nguni't titiwala ako sa iyo.

Og du, o Gud, nedstyrt dem i Gravens Dyb! Ej skal blodstænkte, svigefulde Mænd nå Hælvten af deres Dage. Men jeg, jeg stoler på dig!