Psalms 88

(O cîntare. Un psalm al fiilor lui Core. Către mai marele cîntăreţilor. De cîntat cu flautul. O cîntare a lui Heman, Ezrahitul.) Doamne, Dumnezeul mîntuirii mele! Zi şi noapte strig înaintea Ta!

Psalmi, Koran lasten veisu, edelläveisaajalle, raadollisten heikkoudesta, Hemanin Esrahilaisen oppi. Herra, minun autuuteni Jumala, minä huudan päivällä ja yöllä sinun edessäs,

S'ajungă rugăciunea mea înaintea Ta! Ia aminte la cererile mele;

Anna minun rukoukseni etees tulla: kallista korvas huutoni puoleen.

căci mi s'a săturat sufletul de rele, şi mi se apropie viaţa de locuinţa morţilor.

Sillä minun sieluni on surkeutta täynnä, ja minun elämäni on juuri liki helvettiä.

Sînt pus în rîndul celor ce se pogoară în groapă, sînt ca un om, care nu mai are putere.

Minä olen arvattu niiden kaltaiseksi, jotka hautaan menevät: minä olen niinkuin se mies, jolla ei yhtään apua ole.

Stau întins printre cei morţi, ca cei ucişi şi culcaţi în mormînt, de cari nu-Ţi mai aduci aminte, şi cari sînt despărţiţi de mîna Ta.

Minä makaan hyljättynä kuolleiden seassa, niinkuin haavoitetut, jotka haudassa makaavat, joita et sinä enää muista, ja jotka kädestäs eroitetut ovat.

M'ai aruncat în groapa cea mai de jos, în întunerec, în adîncuri.

Sinä olet painanut minun alimmaiseen kaivoon, pimeyteen ja syvyyteen.

Mînia Ta mă apasă, şi mă năpădeşti cu toate valurile Tale. -

Sinun hirmuisuutes ahdistaa minua, ja pakottaa minua sinun aalloillas, Sela!

Ai îndepărtat dela mine pe toţi prietenii mei, m'ai făcut o pricină de scîrbă pentru ei; sînt închis şi nu pot să ies.

Sinä eroitat kauvas ystäväni minusta: sinä olet minun tehnyt heille kauhistukseksi: minä makaan vangittuna, etten minä voi päästä ulos.

Mi se topesc ochii de suferinţă; în toate zilele Te chem, Doamne, şi-mi întind mînile spre Tine!

Minun kasvoni ovat surkiat raadollisuuden tähden: Herra, minä avukseni huudan sinua joka päivä: minä hajoitan käteni sinun puolees.

Oare pentru morţi faci Tu minuni? Sau se scoală morţii să Te laude? -

Teetkös siis ihmeitä kuolleiden seassa? eli nousevatko kuolleet sinua kiittämään? Sela!

Se vorbeşte de bunătatea Ta în mormînt, şi de credincioşia Ta în Adînc?

Luetellaanko haudoissa sinun hyvyyttäs? ja totuuttas kadotuksessa?

Sînt cunoscute minunile Tale în întunerec, şi dreptatea Ta în ţara uitării?

Tunnetaanko sinun ihmees pimiässä? eli vanhurskautes siinä maassa, jossa kaikki unohdetaan?

Doamne, eu îşi cer ajutorul, şi dimineaţa rugăciunea mea se înalţă la Tine.

Mutta minä huudan sinua, Herra, ja minun rukoukseni tulee varhain sinun etees.

Pentruce, Doamne, lepezi sufletul meu? Pentruce îmi ascunzi Faţa Ta?

Miksis, Herra, heität pois sieluni, ja peität kasvos minulta?

Din tinereţă, sînt nenorocit şi trag să mor, sînt cuprins de spaimele Tale, şi nu ştiu ce să mai fac.

Minä olen raadollinen ja väetöin, että minä niin hylätty olen: minä kärsin sinun hirmuisuuttas, että minä lähes epäilen.

Mînia Ta trece peste mine, spaimele Tale mă nimicesc de tot.

Sinun vihas tulee minun päälleni: sinun pelkos likistää minua.

Ele mă înconjoară toată ziua, ca nişte ape, mă înfăşoară toate deodată.

Ne saartavat minua joka päivä niinkuin vesi, ja ynnä minua piirittävät.

Ai depărtat dela mine pe prieteni şi tovarăşi; şi cei de aproape ai mei s'au făcut nevăzuţi.

Sinä teet, että minun ystäväni ja lähimmäiseni erkanevat kauvas minusta, ja minun tuttavilleni olen minä pimeydessä.