Psalms 147

Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.

alleluia laudate Dominum quoniam bonum est canticum Dei nostri quoniam decorum est pulchra laudatio

Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.

aedificabit Hierusalem Dominus eiectos Israhel congregabit

Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.

qui sanat contritos corde et alligat plagas eorum

Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.

qui numerat multitudinem stellarum et omnes nomine suo vocat

Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.

magnus Dominus noster et multus fortitudine prudentiae eius non est numerus

Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.

suscipiens mansuetos Dominus humilians impios usque ad terram

Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;

canite Domino in confessione canite Deo nostro in cithara

Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;

qui operit caelos nubibus et praebet terrae pluviam et oriri facit in montibus germen

Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.

qui dat iumentis panem suum filiis corvi clamantibus

Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.

non est in fortitudine equi voluntas eius neque in tibiis viri placetur ei

Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.

placetur Domino in his qui timent eum et expectant misericordiam eius

Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże , Syonie! Boga twego.

lauda Hierusalem Dominum cane Deum tuum Sion

Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.

quia confortavit vectes portarum tuarum benedixit filiis tuis in medio tui

On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.

qui posuit terminum tuum pacem adipe frumenti saturavit te

On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.

qui emittit eloquium suum terrae velociter curret verbum eius

On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.

qui dat nivem quasi lanam pruinas quasi cinerem spargit

Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?

proicit glaciem suam quasi buccellas ante faciem frigoris eius quis stabit

Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.

mittet verbum suum et solvet illa spirabit spiritu suo et fluent aquae

Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.

qui adnuntiat verbum suum Iacob praecepta sua et iudicia sua Israhel

Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.

non fecit similiter omni genti et iudicia eius non cognoscent alleluia