Job 7

Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?

militia est vita hominis super terram et sicut dies mercennarii dies eius

Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka końca pracy swojej:

sicut servus desiderat umbram et sicut mercennarius praestolatur finem operis sui

Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.

sic et ego habui menses vacuos et noctes laboriosas enumeravi mihi

Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.

si dormiero dico quando consurgam et rursum expectabo vesperam et replebor doloribus usque ad tenebras

Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.

induta est caro mea putredine et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est

Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.

dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur et consumpti sunt absque ulla spe

Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.

memento quia ventus est vita mea et non revertetur oculus meus ut videat bona

Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.

nec aspiciet me visus hominis oculi tui in me et non subsistam

Jako niszczeje obłok i przemija, tak zstępujący do grobu nie wynijdzie;

sicut consumitur nubes et pertransit sic qui descenderit ad inferos non ascendet

Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.

nec revertetur ultra in domum suam neque cognoscet eum amplius locus eius

Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.

quapropter et ego non parcam ori meo loquar in tribulatione spiritus mei confabulabor cum amaritudine animae meae

Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?

numquid mare sum ego aut cetus quia circumdedisti me carcere

Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:

si dixero consolabitur me lectulus meus et relevabor loquens mecum in strato meo

Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.

terrebis me per somnia et per visiones horrore concuties

A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.

quam ob rem elegit suspendium anima mea et mortem ossa mea

Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.

desperavi nequaquam ultra iam vivam parce mihi nihil enim sunt dies mei

Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?

quid est homo quia magnificas eum aut quia ponis erga eum cor tuum

A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?

visitas eum diluculo et subito probas illum

Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?

usquequo non parces mihi nec dimittis me ut gluttiam salivam meam

Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?

peccavi quid faciam tibi o custos hominum quare posuisti me contrarium tibi et factus sum mihimet ipsi gravis

Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.

cur non tolles peccatum meum et quare non auferes iniquitatem meam ecce nunc in pulvere dormiam et si mane me quaesieris non subsistam