Job 6

I odpowiedział Ijob, a rzekł:

Na ka whakautu a Hopa, ka mea,

O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,

Aue, me i ata paunatia toku mamae, me i huihuia, me i whakairihia toku aitua ki te pauna!

Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.

Na inaianei taimaha ake i te onepu o te moana: heoi he ohorere rawa aku kupu.

Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.

Kei roto hoki i ahau nga pere a te Kaha Rawa, inumia ake e toku wairua to ratou paihana: rarangi tonu mai nga whakawehi a te Atua hei hoariri moku.

Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?

E tangi ano ranei te kaihe mohoao i te mea kei te tarutaru ia? e tangi ano ranei te kau i te mea e kai ana?

Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?

E taea ranei te kai, te mea kahore nei ona ha, ki te kahore he tote? He reka ranei te whakakahukahu o te hua manu?

Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.

Hore rawa toku wairua e mea kia pa atu ki ena; to ratou rite ki ahau kei te kai whakarihariha.

Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!

Aue, me i riro mai taku i tono ai, me i homai e te Atua taku e tumanako nei!

Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!

Me i pai hoki te Atua kia whakangaromia ahau, kia tukua mai tona ringa hei hatepe i ahau!

Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.

Penei kua ai ano he whakamarie moku; ae, ka tino hari ahau ki te mamae, kahore nei e tohu i ahau: kihai hoki nga kupu a te Mea Tapu i huna e ahau.

Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?

He aha toku kaha, e tatari ai ahau? He aha hoki toku mutunga, e whakamanawanui ai ahau?

Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?

He kaha kohatu ranei toku kaha? He parahi ranei oku kikokiko?

Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?

Ehara ranei i te mea kahore he awhina moku i roto i ahau, a kua oti te ngoi te pei i roto i ahau?

Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?

Ko te tangata e ngoikore ana te ngakau kia puta mai te aroha o tona hoa ki a ia, ahakoa kua mahue i a ia te wehi i te Kaha Rawa.

Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,

He mahi tinihanga ta oku teina, he pera me ta te awa; rere ana ratou ano he waipuke awaawa,

Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;

Kua mangu nei i te hukapapa, ngaro ana te hukarere i roto.

Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.

I te wa e mahana ai, ka memeha atu; i te weraweratanga, moti iho ratou i to ratou wahi.

Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.

Ka peka ke nga tira e haere ana ra reira; riro ana ki te kore, a ngaro iho.

Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.

Tirotirohia ana e nga tira o Tema; taria atu ana e nga tangata haere o Hepa.

Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.

Whakama ana ratou mo ratou i whakamanawa atu ki reira; te taenga ki aua awa, kanakana kau ana.

Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.

Na he kahore noa iho koutou; ka kite koutou i te mea whakamataku, a ka wehi.

Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?

I mea ranei ahau, Homai ki ahau? He hakari ranei maku e homai i o koutou rawa?

I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?

I mea ranei, whakaorangia ahau i te ringa o te hoariri? Hokona ahau i roto i te ringa o te kaitukino?

Nauczcież mię , a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.

Whakaakona ahau, a ka whakarongo puku ahau; whakaaturia ki ahau te mea i he ai ahau.

O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?

Ano te kaha o nga kupu tika! Ko te aha ia te riria ana e a koutou kupu?

Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?

E mea ana ranei koutou kia riria nga kupu? he hau kau nei hoki nga korero a te tangata kua pau ona whakaaro.

I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.

Ae ra, e mea ana koutou ki te maka rota mo nga pani, ki te mea i to koutou hoa hei taonga hokohoko.

Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.

Na whakaae mai, titiro mai ki ahau; he pono hoki e kore ahau e korero teka ki to koutou kanohi.

Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.

Tena ra, tahuri mai; kaua hoki te he e waiho; ina, tahuri mai, he tika hoki taku take.

A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?

He he koia kei toku arero? e kore ranei toku hinengaro e mohio ki nga mea whanoke?