Proverbs 2

2:1

Synu mój! jeźli przyjmiesz słowa moje, a przykazanie moje zachowasz u siebie;

يَا ابْنِي، إِنْ قَبِلْتَ كَلاَمِي وَخَبَّأْتَ وَصَايَايَ عِنْدَكَ،

2:2

Nadstawiszli mądrości ucha twego, i nakłoniszli serca twego do roztropności;

حَتَّى تُمِيلَ أُذْنَكَ إِلَى الْحِكْمَةِ، وَتُعَطِّفَ قَلْبَكَ عَلَى الْفَهْمِ،

2:3

Owszem, jeźli na rozum zawołasz, a roztropności wezwieszli głosem swoim;

إِنْ دَعَوْتَ الْمَعْرِفَةَ، وَرَفَعْتَ صَوْتَكَ إِلَى الْفَهْمِ،

2:4

Jeźli jej szukać będziesz jako srebra, a jako skarbów skrytych pilnie szukać będziesz:

إِنْ طَلَبْتَهَا كَالْفِضَّةِ، وَبَحَثْتَ عَنْهَا كَالْكُنُوزِ،

2:5

Tedy zrozumiesz bojaźń Pańską, a znajomość Bożą znajdziesz.

فَحِينَئِذٍ تَفْهَمُ مَخَافَةَ الرَّبِّ، وَتَجِدُ مَعْرِفَةَ اللهِ.

2:6

Albowiem Pan daje mądrość, z ust jego pochodzi umiejętność i roztropność.

لأَنَّ الرَّبَّ يُعْطِي حِكْمَةً. مِنْ فَمِهِ الْمَعْرِفَةُ وَالْفَهْمُ.

2:7

On zachowuje uprzejmym prawdziwą mądrość; on jest tarczą chodzącym w szczerości,

يَذْخَرُ مَعُونَةً لِلْمُسْتَقِيمِينَ. هُوَ مِجَنٌّ لِلسَّالِكِينَ بِالْكَمَالِ،

2:8

Aby strzegli ścieżek sądu; on drogi świętych swoich strzeże.

لِنَصْرِ مَسَالِكِ الْحَقِّ وَحِفْظِ طَرِيقِ أَتْقِيَائِهِ.

2:9

Tedy wyrozumiesz sprawiedliwość, i sąd, i prawość, i wszelką ścieszkę dobrą.

حِينَئِذٍ تَفْهَمُ الْعَدْلَ وَالْحَقَّ وَالاسْتِقَامَةَ، كُلَّ سَبِيل صَالِحٍ.

2:10

Gdy wnijdzie mądrośu w serce twoje, a umiejętność duszy twojej wdzięczna będzie:

إِذَا دَخَلَتِ الْحِكْمَةُ قَلْبَكَ، وَلَذَّتِ الْمَعْرِفَةُ لِنَفْسِكَ،

2:11

Tedy cię ostrożność strzedz będzie, a opatrzność zachowa cię.

فَالْعَقْلُ يَحْفَظُكَ، وَالْفَهْمُ يَنْصُرُكَ،

2:12

Wyrywając cię od drogi złej, i od człowieka mówiącego przewrotności;

لإِنْقَاذِكَ مِنْ طَرِيقِ الشِّرِّيرِ، وَمِنَ الإِنْسَانِ الْمُتَكَلِّمِ بِالأَكَاذِيبِ،

2:13

Od tych, którzy opuszczają ścieszki proste, udawając się drogami ciemnemi;

التَّارِكِينَ سُبُلَ الاسْتِقَامَةِ لِلسُّلُوكِ فِي مَسَالِكِ الظُّلْمَةِ،

2:14

Którzy się radują, gdy czynią złe, a weselą się w złośliwych przewrotnościach;

الْفَرِحِينَ بِفَعْلِ السُّوءِ، الْمُبْتَهِجِينَ بِأَكَاذِيبِ الشَّرِّ،

2:15

Których ścieszki są krzywe, a sami są przewrotnymi na drogach swoich;

الَّذِينَ طُرُقُهُمْ مُعْوَجَّةٌ، وَهُمْ مُلْتَوُونَ فِي سُبُلِهِمْ.

2:16

Wyrywając cię od niewiasty postronnej i obcej, która pochlebia łagodnemi słowy;

لإِنْقَاذِكَ مِنَ الْمَرْأَةِ الأَجْنَبِيَّةِ، مِنَ الْغَرِيبَةِ الْمُتَمَلِّقَةِ بِكَلاَمِهَا،

2:17

Która opuszcza wodza młodości swojej, a przymierza Boga swojego zapomina.

التَّارِكَةِ أَلِيفَ صِبَاهَا، وَالنَّاسِيَةِ عَهْدَ إِلهِهَا.

2:18

Bo się nachyla ku śmierci dom jej, a do umarłych ścieszki jej.

لأَنَّ بَيْتَهَا يَسُوخُ إِلَى الْمَوْتِ، وَسُبُلُهَا إِلَى الأَخِيلَةِ.

2:19

Wszyscy, którzy do niej wchodzą, nie wracają się, ani trafiają na ścieszkę żywota.

كُلُّ مَنْ دَخَلَ إِلَيْهَا لاَ يَؤُوبُ، وَلاَ يَبْلُغُونَ سُبُلَ الْحَيَاةِ.

2:20

A przetoż będziesz chodził drogą dobrych, a ścieżek sprawiedliwych będziesz przestrzegał.

حَتَّى تَسْلُكَ فِي طَرِيقِ الصَّالِحِينَ وَتَحْفَظَ سُبُلَ الصِّدِّيقِينَ.

2:21

Albowiem cnotliwi będą mieszkali na ziemi, a szczerzy trwać będą na niej;

لأَنَّ الْمُسْتَقِيمِينَ يَسْكُنُونَ الأَرْضَ، وَالْكَامِلِينَ يَبْقَوْنَ فِيهَا.

2:22

Ale niepobożni z ziemi wykorzenieni będą, a przewrotni będą z niej wygładzeni.

أَمَّا الأَشْرَارُ فَيَنْقَرِضُونَ مِنَ الأَرْضِ، وَالْغَادِرُونَ يُسْتَأْصَلُونَ مِنْهَا.