Job 17

My breath is corrupt, my days are extinct, the graves are ready for me.

Το πνευμα μου φθειρεται, αι ημεραι μου σβυνονται, οι ταφοι ειναι ετοιμοι δι εμε.

Are there not mockers with me? and doth not mine eye continue in their provocation?

Δεν ειναι χλευασται πλησιον μου; και δεν διανυκτερευει ο οφθαλμος μου εν ταις πικριαις αυτων;

Lay down now, put me in a surety with thee; who is he that will strike hands with me?

Ασφαλισον με, δεομαι γενου εις εμε εγγυητης πλησιον σου τις ηθελεν εγγυηθη εις εμε;

For thou hast hid their heart from understanding: therefore shalt thou not exalt them.

Διοτι συ εκρυψας την καρδιαν αυτων απο συνεσεως δια τουτο δεν θελεις υψωσει αυτους.

He that speaketh flattery to his friends, even the eyes of his children shall fail.

Του λαλουντος με απατην προς τους φιλους, και οι οφθαλμοι των τεκνων αυτου θελουσι τηκεσθαι.

He hath made me also a byword of the people; and aforetime I was as a tabret.

Και με κατεστησε παροιμιαν των λαων και ενωπιον αυτων κατεσταθην ονειδος.

Mine eye also is dim by reason of sorrow, and all my members are as a shadow.

Και ο οφθαλμος μου εμαρανθη υπο της θλιψεως, και παντα τα μελη μου εγειναν ως σκια.

Upright men shall be astonied at this, and the innocent shall stir up himself against the hypocrite.

Οι ευθεις θελουσι θαυμασει εις τουτο, και ο αθωος θελει διεγερθη κατα του υποκριτου.

The righteous also shall hold on his way, and he that hath clean hands shall be stronger and stronger.

Ο δε δικαιος θελει κρατει την οδον αυτου, και ο καθαρος τας χειρας θελει επαυξησει την δυναμιν αυτου.

But as for you all, do ye return, and come now: for I cannot find one wise man among you.

σεις δε παντες επιστραφητε, και ελθετε τωρα διοτι ουδενα συνετον θελω ευρει μεταξυ σας.

My days are past, my purposes are broken off, even the thoughts of my heart.

Αι ημεραι μου παρηλθον, εκοπησαν οι σκοποι μου, αι επιθυμιαι της καρδιας μου.

They change the night into day: the light is short because of darkness.

Την νυκτα μετεβαλον εις ημεραν το φως ειναι πλησιον του σκοτους.

If I wait, the grave is mine house: I have made my bed in the darkness.

Εαν προσμενω, ο ταφος ειναι η κατοικια μου εστρωσα την κλινην μου εν τω σκοτει.

I have said to corruption, Thou art my father: to the worm, Thou art my mother, and my sister.

Εβοησα προς την φθοραν, Εισαι, πατηρ μου προς τον σκωληκα, Μητηρ μου και αδελφη μου εισαι.

And where is now my hope? as for my hope, who shall see it?

Και που τωρα η ελπις μου; και την ελπιδα μου τις θελει ιδει;

They shall go down to the bars of the pit, when our rest together is in the dust.

εις το βαθος του αδου θελει καταβη βεβαιως θελει αναπαυθη μετ εμου εν τω χωματι.