Job 17

Il mio soffio vitale si spenge, i miei giorni si estinguono, il sepolcro m’aspetta!

Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.

Sono attorniato di schernitori e non posso chiuder occhio per via delle lor parole amare.

Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.

O Dio, da’ un pegno, sii tu il mio mallevadore presso di te; se no, chi metterà la sua nella mia mano?

Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.

Poiché tu hai chiuso il cuor di costoro alla ragione, e però non li farai trionfare.

Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.

Chi denunzia un amico sì che diventi preda altrui, vedrà venir meno gli occhi de’ suoi figli.

Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.

Egli m’ha reso la favola dei popoli, e son divenuto un essere a cui si sputa in faccia.

Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.

L’occhio mio si oscura pel dolore, tutte le mie membra non son più che un’ombra.

Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.

Gli uomini retti ne son colpiti di stupore, e l’innocente insorge contro l’empio;

Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.

ma il giusto si attiene saldo alla sua via, e chi ha le mani pure viepiù si fortifica.

Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.

Quanto a voi tutti, tornate pure, fatevi avanti, ma fra voi non troverò alcun savio.

Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.

I miei giorni passano, i miei disegni, i disegni cari al mio cuore, sono distrutti,

Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.

e costoro pretendon che la notte sia giorno, che la luce sia vicina, quando tutto è buio!

Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.

Se aspetto come casa mia il soggiorno de’ morti, se già mi son fatto il letto nelle tenebre,

Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje.

se ormai dico al sepolcro "tu sei mio padre" e ai vermi: "siete mia madre e mia sorella",

Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.

dov’è dunque la mia speranza? questa speranza mia chi la può scorgere?

Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?

Essa scenderà alle porte del soggiorno de’ morti, quando nella polvere troverem riposo assieme".

W głębię grobu zstąpię, ponieważ w prochu spólny odpoczynek wszystkich.