Job 17

Mon souffle se perd, Mes jours s'éteignent, Le sépulcre m'attend.

Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.

Je suis environné de moqueurs, Et mon oeil doit contempler leurs insultes.

Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.

Sois auprès de toi-même ma caution; Autrement, qui répondrait pour moi?

Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?

Car tu as fermé leur coeur à l'intelligence; Aussi ne les laisseras-tu pas triompher.

Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.

On invite ses amis au partage du butin, Et l'on a des enfants dont les yeux se consument.

Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.

Il m'a rendu la fable des peuples, Et ma personne est un objet de mépris.

Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.

Mon oeil est obscurci par la douleur; Tous mes membres sont comme une ombre.

Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.

Les hommes droits en sont stupéfaits, Et l'innocent se soulève contre l'impie.

Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.

Le juste néanmoins demeure ferme dans sa voie, Celui qui a les mains pures se fortifie de plus en plus.

Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.

Mais vous tous, revenez à vos mêmes discours, Et je ne trouverai pas un sage parmi vous.

Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.

Quoi! mes jours sont passés, mes projets sont anéantis, Les projets qui remplissaient mon coeur...

Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.

Et ils prétendent que la nuit c'est le jour, Que la lumière est proche quand les ténèbres sont là!

Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.

C'est le séjour des morts que j'attends pour demeure, C'est dans les ténèbres que je dresserai ma couche;

Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman:

Je crie à la fosse: Tu es mon père! Et aux vers: Vous êtes ma mère et ma soeur!

Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;

Mon espérance, où donc est-elle? Mon espérance, qui peut la voir?

Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?

Elle descendra vers les portes du séjour des morts, Quand nous irons ensemble reposer dans la poussière.

Lulusong sa mga pangawan ng Sheol, pagtataglay ng kapahingahan sa alabok.