Psalms 77

Au chef des chantres. D'après Jeduthun. Psaume d'Asaph. Ma voix s'élève à Dieu, et je crie; Ma voix s'élève à Dieu, et il m'écoutera.

Mia voĉo iras al Dio, kaj mi krias; Mia voĉo iras al Dio, ke Li aŭskultu min.

Au jour de ma détresse, je cherche le Seigneur; La nuit, mes mains sont étendues sans se lasser; Mon âme refuse toute consolation.

En la tago de mia suferado mi serĉas mian Sinjoron; En la nokto mia mano estas etendita kaj ne malleviĝas; Mia animo ne volas konsoliĝi.

Je me souviens de Dieu, et je gémis; Je médite, et mon esprit est abattu. -Pause.

Mi rememoras Dion, kaj mi ĝemas; Mi meditas, kaj mia spirito malĝojas. Sela.

Tu tiens mes paupières en éveil; Et, dans mon trouble, je ne puis parler.

Vi retenas la palpebrojn de miaj okuloj; Mi estas frapita, mi ne povas paroli.

Je pense aux jours anciens, Aux années d'autrefois.

Mi meditas pri la tagoj antikvaj, Pri la jaroj antaŭlonge pasintaj.

Je pense à mes cantiques pendant la nuit, Je fais des réflexions au dedans de mon coeur, Et mon esprit médite.

Mi rememoras en la nokto mian kanton; Mi parolas kun mia koro, Kaj mia spirito esploras.

Le Seigneur rejettera-t-il pour toujours? Ne sera-t-il plus favorable?

Ĉu por eterne mia Sinjoro forpuŝis? Kaj ĉu Li ne plu favoros?

Sa bonté est-elle à jamais épuisée? Sa parole est-elle anéantie pour l'éternité?

Ĉu por eterne ĉesiĝis Lia boneco? Ĉu Lia promeso ne plenumiĝos por ĉiuj generacioj?

Dieu a-t-il oublié d'avoir compassion? A-t-il, dans sa colère, retiré sa miséricorde? -Pause.

Ĉu Dio forgesis indulgi? Ĉu Li fermis en kolero Sian favorkorecon? Sela.

Je dis: Ce qui fait ma souffrance, C'est que la droite du Très-Haut n'est plus la même...

Kaj mi diris: Tio estas mia aflikto, Ke aliiĝis la dekstra mano de la Plejaltulo.

Je rappellerai les oeuvres de l'Eternel, Car je me souviens de tes merveilles d'autrefois;

Mi rememoros la farojn de la Eternulo; Jes, mi rememoros Viajn antikvajn miraklojn.

Je parlerai de toutes tes oeuvres, Je raconterai tes hauts faits.

Mi meditos pri ĉiuj Viaj faroj, Kaj pri Viaj agoj mi parolos.

O Dieu! tes voies sont saintes; Quel dieu est grand comme Dieu?

Ho Dio, en sankteco estas Via vojo; Kiu estas tiel granda dio, kiel nia Dio?

Tu es le Dieu qui fait des prodiges; Tu as manifesté parmi les peuples ta puissance.

Vi estas tiu Dio, kiu faras miraklojn; Vi montris Vian forton inter la popoloj.

Par ton bras tu as délivré ton peuple, Les fils de Jacob et de Joseph. -Pause.

Vi liberigis per Via brako Vian popolon, La filojn de Jakob kaj Jozef. Sela.

Les eaux t'ont vu, ô Dieu! Les eaux t'ont vu, elles ont tremblé; Les abîmes se sont émus.

Vidis Vin akvoj, ho Dio, Vidis Vin akvoj, kaj ili ektremis, Kaj abismoj skuiĝis.

Les nuages versèrent de l'eau par torrents, Le tonnerre retentit dans les nues, Et tes flèches volèrent de toutes parts.

Nubegoj verŝis akvon, La ĉielo eligis bruon, Kaj Viaj sagoj ekflugis.

Ton tonnerre éclata dans le tourbillon, Les éclairs illuminèrent le monde; La terre s'émut et trembla.

La voĉo de Via tondro estis en la turnovento, Fulmoj lumigis la mondon; Tremis kaj ŝanceliĝis la tero.

Tu te frayas un chemin par la mer, Un sentier par les grandes eaux, Et tes traces ne furent plus reconnues.

Sur la maro estis Via vojo, Kaj Via irejo sur grandaj akvoj, Sed Viaj paŝosignoj ne estis videblaj.

Tu as conduit ton peuple comme un troupeau, Par la main de Moïse et d'Aaron.

Vi kondukis Vian popolon kiel ŝafojn, Per la mano de Moseo kaj Aaron.