Psalms 88

ای خداوند، خدای من، ای نجات‌دهندهٔ من، تمام روز نزد تو دعا می‌کنم و شب هنگام به درگاهت ناله می‌کنم.

En sång, en psalm av Koras söner; för sångmästaren, till Mahalat-leannót; en sång av esraiten Heman.

دعای مرا بشنو و به نالهٔ من توجّه نما.

 HERRE, min frälsnings Gud,  dag och natt ropar jag inför dig.

مشکلات زیادی بر من هجوم آورده و جانم را به لب رسانده‌اند.

 Låt min bön komma inför ditt ansikte,  böj ditt öra till mitt rop.

تمامی قوتّم از بین رفته و مانند کسانی شده‌ام که در انتظار مرگ هستند.

 Ty min själ är mättad med lidanden,  och mitt liv har kommit nära dödsriket.

مانند مردگان، فراموش شده‌ام و مانند یکی از کشته شدگانی هستم که در قبر گذاشته باشند؛ کسانی‌که ایشان را فراموش کرده‌ای و از الطاف تو محرومند.

 Jag är aktad lik dem som hava farit ned i graven,  jag är såsom en man utan livskraft.

مرا در ته گور و در تاریکی مطلق رها کردی.

 Jag är övergiven bland de döda,  lik de slagna som ligga i graven,  dem på vilka du icke mer tänker,  och som äro avskilda från din hand.

خشم تو بر من قرار گرفته و امواج غضب تو مرا احاطه کرده‌اند.

 Ja, du har sänkt mig ned underst i graven,  ned i mörkret, ned i djupet.

آشنایانم را از من جدا کردی و مرا مورد تنفّر آنان قرار داده‌ای. آن‌چنان گرفتار شده‌ام که راه گریزی ندارم.

 Den vrede vilar tung på mig,  och alla dina böljors svall låter du gå över mig.  Sela.

چشمانم از غصّه تار گردیده‌اند. خداوندا، هر روز نزد تو دعا می‌کنم و دست نیاز به درگاه تو بلند می‌کنم.

 Du har drivit mina förtrogna långt bort ifrån mig;  du har gjort mig till en styggelse för dem;  jag ligger fången och kan icke komma ut.

آیا برای مردگان معجزه می‌کنی؟ آیا مردگان برخاسته، تو را ستایش خواهند نمود؟

 Mitt öga förtvinar av lidande;  HERRE, jag åkallar dig dagligen,  jag uträcker mina händer till dig.

آیا در قبر گفت‌وگویی از محبّت پایدار و وفاداری تو هست؟

 Gör du väl under för de döda,  eller kunna skuggorna stå upp och tacka dig?  Sela.

آیا معجزات تو در آن مکان تاریک دیده می‌شود؟ و یا نیكویی تو در دیار خاموش بیان می‌گردد؟

 Förtäljer man i graven om din nåd,  i avgrunden om din trofasthet?

خداوندا، هر روز صبح به درگاه تو دعا می‌کنم و از پیشگاه تو یاری می‌طلبم.

 Känner man i mörkret dina under,  och din rättfärdighet i glömskans land?

خداوندا، چرا مرا از خود می‌رانی؟ چرا روی خود را از من پنهان می‌کنی؟

 Men jag ropar till dig, HERRE,  och bittida kommer min bön dig till mötes.

از زمان کودکی خود رنج کشیده و به مرگ نزدیک شده‌ام، از ترس تنبیه تو در عذاب هستم.

 Varför förkastar du, HERRE, min själ,  varför döljer du ditt ansikte för mig?

آتش خشم تو مرا از پا انداخته است و از ترس حملات تو نابود گردیده‌ام.

 Betryckt är jag och döende allt ifrån min ungdom;  jag måste bära dina förskräckelser, så att jag är nära att förtvivla.

آنها مانند توفان هر روز مرا از هر طرف احاطه کرده‌اند.

 Din vredes lågor gå över mig,  dina fasor förgöra mig.

تو حتّی دوستان نزدیک مرا از من جدا کرده و تاریکی را مونس من ساخته‌ای.

 De omgiva mig beständigt såsom vatten,  de kringränna mig allasammans. [ (Psalms 88:19)  Du har drivit vän och frände långt bort ifrån mig;  i mina förtrognas ställe har jag nu mörkret. ]