Psalms 77

با صدای بلند نزد خدا زاری می‌کنم. در پیشگاه خدا فریاد می‌کنم تا او مرا بشنود.

(По слав. 76) За първия певец. За Едутун. Псалм на Асаф. Гласът ми се издига към Бога и викам; гласът ми се издига към Бога и Той ще ме чуе.

به هنگام سختی، به درگاه خداوند دعا می‌کنم و تمام شب دستهای خود را به سوی او بلند می‌کنم، امّا تسلّی نمی‌یابم.

В деня на нещастието си потърсих Господа; нощем ръката ми беше протегната, без да отпадне, душата ми отказваше да се утеши.

خدا را یاد می‌کنم و آه می‌کشم. زمانی که به فکر فرو می‌روم، مأیوس می‌شوم.

Спомнях си за Бога и въздишах, размислях и духът ми отпадаше. (Села.)

خواب را از من گرفته‌ای، آن‌قدر پریشانم که نمی‌توانم حرف بزنم.

Ти държа отворени клепачите на очите ми, смутих се и не мога да продумам.

به روزگار گذشته فکر می‌کنم و سالهای پیش را به یاد می‌آورم.

Размислих за дните на древността, за годините на старите времена.

تمام شب با خود فکر می‌کنم و می‌اندیشم و از خود می‌پرسم:

Спомням си песента си в нощта, размислям в сърцето си и духът ми изследва.

«آیا خداوند ما را برای همیشه ترک خواهد کرد؟ آیا هرگز از ما راضی نخواهد شد؟

Господ до века ли ще отхвърля и няма вече да покаже благоволение?

آیا دیگر ما را دوست ندارد؟ آیا پیمان او با ما باطل شده است؟

Милостта Му престанала ли е навеки? Престанало ли е словото Му от поколение в поколение?

آیا خدا رحمت خود را فراموش کرده و خشم او، جای شفقت او را گرفته است؟»

Забравил ли е Бог да бъде милостив? Затворил ли е в гнева Си благите Си милости? (Села.)

پس گفتم: «درد من این است که رفتار خدا با من عوض شده است.»

Тогава казах: Това е мъката ми — да мисля, че десницата на Всевишния се е изменила.

من کارهای خداوند را به‌خاطر خواهم آورد و معجزات او را که در گذشته نشان داد، به یاد می‌آورم.

Ще си спомня делата на ГОСПОДА; да, ще си спомня Твоите чудеса от древността.

دربارهٔ تمام کارهای تو تفکّر خواهم نمود و دربارهٔ کارهای حیرت‌انگیز تو خواهم اندیشید.

Ще размишлявам и за цялото Ти дело и ще разсъждавам за делата Ти.

خدایا، همهٔ کارهای تو مقدّسند. خدایی به بزرگی تو وجود ندارد.

Боже, Твоят път е в святост. Кой бог е велик като нашия Бог?

تو خدایی هستی که معجزه می‌کنی. تو قدرت خود را به همهٔ اقوام جهان نشان دادی.

Ти си Бог, който върши чудеса; изявил си силата Си между народите.

تو با قدرت خود، قوم خود، یعنی فرزندان یعقوب و یوسف را آزاد نمودی.

Изкупил си народа Си с издигната ръка, синовете на Яков и Йосиф. (Села.)

ای خدا، وقتی آبها تو را دیدند، ترسیدند و اعماق دریا به لرزه درآمد.

Видяха Те водите, Боже, видяха Те водите и потръпнаха, и бездните се разтрепериха.

ابرها باریدند، رعد در آسمان غرید، برق در همه‌جا درخشید.

Облаците изляха вода, небосводът издаде глас и стрелите Ти профучаха наоколо.

صدای رعد تو در گِردباد بود و نور برق، جهان را روشن ساخت و زمین را به لرزه درآورد.

Гласът на Твоя гръм бе във вихрушката, светкавиците осветиха света, земята се разтрепери и се разклати.

از دریا عبور نمودی و از عمق دریا گذشتی ولی اثری از جای پایت دیده نشد.

Пътят Ти е в морето и пътеките Ти — в големи води, и следите Ти не се познават.

قوم خود را به وسیلهٔ موسی و هارون، مانند یک شبان رهبری نمودی.

Водил си Своя народ като стадо чрез ръката на Мойсей и Аарон.