Psalms 78

ای قوم من، تعالیم مرا بشنوید و به آنچه به شما می‌گویم، توجّه نمایید.

(По слав. 77) Маскил на Асаф. Слушайте наставлението ми, народе мой, наклонете ушите си към думите на устата ми!

می‌‌‌‌خواهم با شما با مَثَلها صحبت کنم و شما را از اسرار گذشته،

Ще отворя устата си в притча, ще произнеса гатанки от древността.

چیزهایی را که از نیاکان خود شنیده و یاد گرفته‌ایم، آگاه نمایم.

Това, което сме чули и научили, и нашите бащи са ни разказвали,

ما اینها را از فرزندان خود مخفی نمی‌کنیم، بلکه آنها را برای نسلهای آینده بازگو می‌کنیم تا آنها نیز بدانند که، خداوند چه کارهای عجیب و شگفت‌انگیزی انجام داده است.

няма да скрием от синовете им, разказвайки на идното поколение славните дела на ГОСПОДА и Неговата сила, и чудните Му дела, които извърши.

خدا احکام و قوانینی را به قوم اسرائیل و به فرزندان یعقوب داد. او به نیاکان ما دستور داد که آنها را به فرزندان خود بیاموزند،

Защото Той постави свидетелство в Яков и определи закон в Израил, които заповяда на бащите ни, да ги предават на синовете си,

تا نسلهای بعدی هم این احکام را یاد بگیرند و به نوبهٔ خود به نسلهای آینده بیاموزند.

за да ги знае идното поколение — синовете, които щяха да се родят — за да станат и да ги разказват на своите синове;

به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که به خداوند توکّل نمایند و آنچه را که او انجام داده است فراموش نخواهند کرد، بلکه پیوسته اوامر او را اطاعت خواهند نمود.

и да положат упованието си в Бога и да не забравят Божиите дела, и да пазят Неговите заповеди,

آنها مانند اجداد خود، مردمی سرکش و فتنه‌انگیز نخواهند بود، زیرا آنها کسانی بودند که به خدا وفادار نبودند و در ایمانشان استوار نماندند.

и да не бъдат като бащите си — упорито и бунтовно поколение, поколение, което не опази право сърцето си и чийто дух не беше верен на Бога.

طایفهٔ افرایم با وجودی که با تیر و کمان مسلّح بودند، در روز جنگ فرار کردند.

Синовете на Ефрем, стрелци, въоръжени с лъкове, се обърнаха назад в деня на битката.

آنها به پیمان خود با خدا وفا نکردند و احکام او را بجا نیاوردند.

Не опазиха завета на Бога и отказаха да ходят в закона Му,

آنها معجزات و کارهای خدا را فراموش کردند.

и забравиха делата Му и чудесата Му, които им показа.

كارهایی را که خدا در برابر چشمان نیاکانشان در سرزمین مصر و دیار صوعن انجام داد.

Той извърши чудеса пред техните бащи, в египетската земя, в полето Цоан.

خدا دریا را شکافت و آبها را مانند دیوار نگه ‌داشت و آنها را از میان آن گذرانید.

Раздели морето и ги преведе, и направи водите да стоят като бент.

هنگام روز آنها را به وسیلهٔ ابر، و تمام شب با نور آتش هدایت می‌کرد.

И ги води през деня със облак а през цялата нощ — с огнена светлина.

در بیابان، صخره‌ها را شکافت و از اعماق زمین، به آنها آب فراوان داد.

Разцепи канари в пустинята и ги напои изобилно като от големи бездни.

او از صخره، چشمه به وجود آورد و آب را مانند رودخانه جاری ساخت.

Извади и потоци от канарата и направи да потекат води като реки.

ولی ایشان باز نسبت به خدای متعال، گناه ورزیدند و در بیابان از او سرپیچی کردند.

Но те продължиха да съгрешават против Него, противяха се на Всевишния в пустинята.

در دلهای خود، خدا را امتحان کردند و از او غذایی مطابق میل خودشان خواستند.

Изпитаха Бога в сърцето си, като поискаха храна според прищявката си.

علیه خدا حرف می‌زدند و می‌گفتند: «آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیّه کند؟

И говориха против Бога, казаха: Може ли Бог да приготви трапеза в пустинята?

درست است که او توانست صخره را بزند و رود جاری شود، آیا می‌تواند برای ما نان و گوشت نیز فراهم کند؟»

Ето, Той удари канарата и избликнаха води, и потекоха потоци. Дали ще може да даде и хляб? Ще може ли да приготви месо за Своя народ?

وقتی خداوند شکایت آنها را شنید، بسیار خشمگین شد و آتش غضب او بر بنی‌اسرائیل شعله‌ور گردید،

Затова, когато ГОСПОД чу, се разгневи и огън се запали против Яков, а също и гняв се надигна против Израил,

زیرا آنها به خدا ایمان نداشتند و باور نمی‌کردند که او آنها را نجات خواهد داد.

защото не повярваха на Бога и не се довериха на спасението Му.

ولی خداوند به آسمان فرمان داد و درهای آسمان گشوده شدند

Но пак Той заповяда на облаците горе и отвори небесните врати,

و غلّهٔ آسمانی یعنی مَنّا را بر ایشان بارانید تا بخورند.

и наваля манна върху тях, за да ядат, и им даде небесното жито.

بنابراین آنها غذای فرشتگان را خوردند و خدا آذوقهٔ فراوان به آنان عطا فرمود.

Човек ядеше хляба на силните; Той им прати храна до насита.

به باد شرقی امر فرمود که بوزد و با قدرت خود، باد جنوبی را به وزش آورد.

Повдигна на небето източния вятър и със силата Си докара южния вятър.

گوشت را مانند باران و پرندگان را مانند ریگ کنار دریا از آسمان

Наваля месо върху тях като прах, крилати птици като морския пясък,

در بین اردو‌ها و اطراف اقامتگاه آنها فروریخت.

направи ги да падат насред стана им, около жилищата им.

پس همگی خوردند و سیر شدند و خدا، آنچه را که می‌خواستند به آنها داد.

И ядоха и се преситиха, и Той задоволи прищявката им.

درحالی که لقمه در دهان ایشان بود و هنوز مشتاق خوردن بودند،

Но още не бяха се отвърнали от прищявката си, храната им беше още в устата им,

آتش خشم خداوند بر آنها شعله‌ور گردید و نیرومندترین و بهترین جوانانشان را هلاک کرد.

и Божият гняв се надигна против тях и изби най-тлъстите от тях, и повали отбраните мъже на Израил.

با وجود همهٔ اینها، آنها دست از گناه نکشیدند و با آن که آن‌همه معجزات را دیدند، اعتماد نکردند.

И при все това, те още съгрешаваха и не повярваха на чудесата Му.

بنابراین خداوند عمرشان را کوتاه، و روزگارشان را با ترس و لرز همراه نمود.

Затова Той остави дните им да чезнат в суета и годините им — в ужас.

هرگاه تعدادی از آنها را می‌کشت، بقیّه به سوی او بازگشت می‌نمودند و از صمیم دل توبه می‌کردند.

Когато ги убиваше, тогава Го търсеха, обръщаха се и усърдно търсеха Бога.

آنها به یاد می‌آوردند که خدا پشت و پناه آنهاست و پروردگار متعال، رهانندهٔ ایشان است.

И си спомняха, че Бог бе канарата им и Бог, Всевишният, бе Изкупителят им.

امّا حرفهای آنها همه دروغ بود و از روی راستی و صفا حرف نمی‌زدند.

Но с устата си Го мамеха и с езика си Го лъжеха,

دلهایشان با خدا راست نبود و به پیمان خود با خدا وفا نکردند.

защото сърцето им не беше непоколебимо към Него и не бяха верни на завета Му.

امّا خدا با رحمت خود گناهانشان را بخشید و آنها را نابود نکرد. او بارها خشمگین شد امّا خشم خود را فرو نشانید.

Но Той беше милостив и прощаваше беззаконията им и не ги погубваше. Да! Много пъти отвръщаше гнева Си и не надигаше цялата Си ярост,

او به یاد آورد که آنها انسان فانی هستند و مانند بادی هستند که فقط لحظه‌ای می‌وزد و دیگر بر نمی‌گردد.

защото си спомняше, че бяха плът, лъх, който преминава и не се връща.

آنها بارها در بیابان در مقابل او سرکشی کردند و او را رنجاندند.

Колко пъти Му се противиха в пустинята и Го наскърбяваха в безводната земя!

آنها بارها او را آزمایش کردند و خدای مقدّس اسرائیل را آزردند.

Да, отново и отново изпитваха Бога и огорчаваха Светия Израилев!

قدرت عظیم او را فراموش کردند، و روزی که او آنها را از دست دشمنانشان آزاد کرد، به یاد نیاوردند،

Не си спомняха Неговата сила, деня, когато ги избави от противника,

زمانی که او قدرت عظیم خود را با معجزات و عجایب، بر منطقهٔ صوعن در سرزمین مصر آشکار کرد.

когато извърши знаменията Си в Египет и чудесата Си в полето Цоан.

آب رود‏ها را به خون تبدیل کرد، طوری که مصریان آب برای خوردن نداشتند.

Превърна реките им в кръв и потоците им, и не можеха да пият.

و انواع پشه‌ها را فرستاد تا آنها را بگزند و قورباغه‏‌هایی که آنها را هلاک می‌کردند.

Изпрати сред тях рояци мухи, които ги изпоядоха, и жаби, които ги съсипаха.

کِشت و زراعتشان را و محصول زحماتشان را خوراک ملخها ساخت.

Предаде и реколтата им на гъсеницата и труда им — на скакалеца.

تاکستانهای ایشان را به وسیلهٔ تگرگ و درختان انجیرشان را با سرما از بین برد.

Порази лозята им с град и черниците им — със слана.

رمه‏‌ها و گلّه‏‌هایشان را با تگرگ و رعد و برق نابود کرد.

Предаде и добитъка им на град и стадата им — на мълнии.

او خشم هولناک و غضب خود را مانند فرشتگان مرگ فرستاد. تا ایشان را به اضطرابی عظیم گرفتار سازد.

Изля върху тях изгарящия Си гняв, ярост, негодувание и беда — нашествие на ангели на злото.

او از خشم خود دست نکشید، بلکه بلایی فرستاد و آنان را هلاک نمود.

Изравни път за гнева Си, не пощади душата им от смърт, а предаде живота им на мор.

تمام پسران نخستزادهٔ مصریان را هلاک کرد.

Порази всеки първороден в Египет, първата рожба на мъжествеността им в шатрите на Хам.

آنگاه قوم خود را مانند یک شبان راهنمایی کرد و آنان را در بیابان هدایت نمود.

А Своя народ изведе като овце и ги води като стадо в пустинята.

او آنان را در امنیّت رهبری کرد و آنها هیچ ترسی نداشتند. امّا دریا، دشمنان ایشان را غرق نمود.

Води ги безопасно и те не се страхуваха; а морето погълна враговете им.

او آنها را به سرزمین مقدّس خود، بر کوهی که خود آن را تسخیر نموده بود، آورد.

Така Той ги въведе в святата Си земя, на планината, която десницата Му беше придобила.

ساکنان آنجا را در مقابل چشمان آنان بیرون راند و سرزمینشان را بین طایفه‌های اسرائیل تقسیم کرد و به عنوان مِلکیّت به آنها بخشید.

Той изгони пред тях езичниците и им ги раздели с мярка за наследство, и в шатрите им насели племената на Израил.

امّا آنها بار دیگر طغیان کردند و خدای متعال را امتحان نمودند و دستورات او را اطاعت نکردند.

Но те пак изпитваха Бога, Всевишния, бунтуваха се против Него и не пазеха наставленията Му,

مانند نیاکان خود به راه کج رفتند، و همچون کمان کج غیر قابل اعتماد شدند.

а се връщаха назад и постъпваха невярно като бащите си, изметнаха се като неверен лък.

با ساختن پرستشگاهها و پرستش بُتها و خدایان غیر، آتش خشم او را برافروختند.

И Го предизвикваха към гняв с високите си места и Го подбуждаха към ревност с изваяните си идоли.

چون خدا آن وضع را دید به خشم آمد و قوم اسرائیل را از حضور خود راند.

Бог чу и се разяри, и много се отврати от Израил,

خیمهٔ شیلوه را -‌که جای سکونت او با آدمیان بود- ترک کرد.

и напусна скинията в Сило, шатъра, в който обитаваше между хората,

به دشمنان فرصت داد تا صندوق پیمان را که نشانهٔ قدرت و جلال او بود، به یغما ببرند.

и предаде на плен силата Си и славата Си — в ръката на врага.

او از قوم خود خشمگین شد و آنان را به شمشیر دشمنانشان سپرد.

Предаде и народа Си на меча и се изпълни с ярост към наследството Си.

جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دختران جوان بی‌شوهر ماندند.

Огън погълна младежите Му и девойките Му останаха без сватбени песни.

کاهنانشان با شمشیر به قتل رسیدند و بیوه‌های ایشان اجازهٔ ماتم و عزاداری نداشتند.

Свещениците Му паднаха от меч и вдовиците им не плакаха.

سرانجام، خداوند مانند کسی‌که از خواب بیدار شود و مانند پهلوانی سرخوش از شراب، برخاست.

Тогава Господ се събуди като от сън, като силен мъж, който изтрезнява от вино.

دشمنان خود را به عقب راند و برای همیشه خجل و رسوا ساخت.

И Той порази враговете Си изотзад и им наложи вечен позор.

خانوادهٔ یوسف را رد کرد و طایفهٔ افرایم را نپذیرفت،

И Той отхвърли шатъра на Йосиф и не избра ефремовото племе;

بلکه طایفهٔ یهودا را، و کوه صهیون را که دوست می‌داشت، برگزید.

а избра юдовото племе, хълма Сион, който възлюби.

در آنجا معبد بزرگ خود را که چون آسمان و زمین استوار و پایدار است، برپا نمود.

Построи светилището Си като височините, като земята, която е основал до века.

بندهٔ خود داوود را برگزید، او را از چراگاه گوسفندان بیرون آورد،

Избра и слугата Си Давид и го взе от кошарите на овцете;

جایی که گوسفندان پدرش را شبانی می‌کرد، تا شبان قوم او، یعنی بنی‌اسرائیل باشد.

доведе го от дойните овце, за да пасе народа Му Яков и наследството Му Израил.

داوود نیز از صمیم دل و با کاردانی، پیشوایی آنها را به عهده گرفت.

И той ги пасеше според чистотата на сърцето си и ги водеше с умението на ръцете си.