Job 37

Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.

super hoc expavit cor meum et emotum est de loco suo

Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.

audite auditionem in terrore vocis eius et sonum de ore illius procedentem

Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.

subter omnes caelos ipse considerat et lumen illius super terminos terrae

Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.

post eum rugiet sonitus tonabit voce magnitudinis suae et non investigabitur cum audita fuerit vox eius

Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.

tonabit Deus in voce sua mirabiliter qui facit magna et inscrutabilia

Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.

qui praecipit nivi ut descendat in terram et hiemis pluviis et imbri fortitudinis suae

Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.

qui in manu omnium hominum signat ut noverint singuli opera sua

La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.

ingredietur bestia latibulum et in antro suo morabitur

El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.

ab interioribus egreditur tempestas et ab Arcturo frigus

De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.

flante Deo concrescit gelu et rursum latissimae funduntur aquae

La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.

frumentum desiderat nubes et nubes spargunt lumen suum

Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:

quae lustrant per circuitum quocumque eas voluntas gubernantis duxerit ad omne quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum

Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.

sive in una tribu sive in terra sua sive in quocumque loco misericordiae suae eas iusserit inveniri

Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.

ausculta haec Iob sta et considera miracula Dei

Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?

numquid scis quando praeceperit Deus pluviis ut ostenderent lucem nubium eius

Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?

numquid nosti semitas nubium magnas et perfectas scientias

Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?

nonne vestimenta tua calida sunt cum perflata fuerit terra austro

Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?

tu forsitan cum eo fabricatus es caelos qui solidissimi quasi aere fusi sunt

Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.

ostende nobis quid dicamus illi nos quippe involvimur tenebris

Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.

quis narrabit ei quae loquor etiam si locutus fuerit homo devorabitur

Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.

at nunc non vident lucem subito aer cogitur in nubes et ventus transiens fugabit eas

De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.

ab aquilone aurum venit et ad Deum formidolosa laudatio

La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.

digne eum invenire non possumus magnus fortitudine et iudicio et iustitia et enarrari non potest

Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.

ideo timebunt eum viri et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes