Psalms 77

Mia voĉo iras al Dio, kaj mi krias; Mia voĉo iras al Dio, ke Li aŭskultu min.

Zborovođi. Po Jedutunu. Asafov. Psalam.

En la tago de mia suferado mi serĉas mian Sinjoron; En la nokto mia mano estas etendita kaj ne malleviĝas; Mia animo ne volas konsoliĝi.

Glasom svojim Bogu vapijem, glas mi se Bogu diže i on me čuje.

Mi rememoras Dion, kaj mi ĝemas; Mi meditas, kaj mia spirito malĝojas. Sela.

U dan nevolje tražim Gospodina, noću mi se ruka neumorno pruža k njemu, ne može se utješit' duša moja.

Vi retenas la palpebrojn de miaj okuloj; Mi estas frapita, mi ne povas paroli.

Spominjem se Boga i uzdišem; kad razmišljam, daha mi nestane.

Mi meditas pri la tagoj antikvaj, Pri la jaroj antaŭlonge pasintaj.

Vjeđe moje držiš, potresen sam, ne mogu govoriti.

Mi rememoras en la nokto mian kanton; Mi parolas kun mia koro, Kaj mia spirito esploras.

Mislim na drevne dane i sjećam se davnih godina;

Ĉu por eterne mia Sinjoro forpuŝis? Kaj ĉu Li ne plu favoros?

razmišljam noću u srcu, mislim, i duh moj ispituje:

Ĉu por eterne ĉesiĝis Lia boneco? Ĉu Lia promeso ne plenumiĝos por ĉiuj generacioj?

"Hoće li Gospodin odbaciti zauvijek i hoće li ikad još biti milostiv?

Ĉu Dio forgesis indulgi? Ĉu Li fermis en kolero Sian favorkorecon? Sela.

Je li njegova dobrota minula zauvijek, njegovo obećanje propalo za sva pokoljenja?

Kaj mi diris: Tio estas mia aflikto, Ke aliiĝis la dekstra mano de la Plejaltulo.

Zar Bog je zaboravio da se smiluje, ili je gnjevan zatvorio smilovanje svoje?"

Mi rememoros la farojn de la Eternulo; Jes, mi rememoros Viajn antikvajn miraklojn.

I govorim: "Ovo je bol moja: promijenila se desnica Višnjega."

Mi meditos pri ĉiuj Viaj faroj, Kaj pri Viaj agoj mi parolos.

Spominjem se djela Jahvinih, sjećam se tvojih pradavnih čudesa.

Ho Dio, en sankteco estas Via vojo; Kiu estas tiel granda dio, kiel nia Dio?

Promatram sva djela tvoja, razmatram ono što si učinio.

Vi estas tiu Dio, kiu faras miraklojn; Vi montris Vian forton inter la popoloj.

Svet je tvoj put, o Bože: koji je bog tako velik kao Bog naš?

Vi liberigis per Via brako Vian popolon, La filojn de Jakob kaj Jozef. Sela.

Ti si Bog koji čudesa stvaraš, na pucima si pokazao silu svoju.

Vidis Vin akvoj, ho Dio, Vidis Vin akvoj, kaj ili ektremis, Kaj abismoj skuiĝis.

Mišicom si izbavio narod svoj, sinove Jakovljeve i Josipove.

Nubegoj verŝis akvon, La ĉielo eligis bruon, Kaj Viaj sagoj ekflugis.

Vode te ugledaše, Bože, ugledaše te vode i ustuknuše, bezdani se uzburkaše.

La voĉo de Via tondro estis en la turnovento, Fulmoj lumigis la mondon; Tremis kaj ŝanceliĝis la tero.

Oblaci prosuše vode, oblaci zatutnjiše gromom i tvoje strijele poletješe.

Sur la maro estis Via vojo, Kaj Via irejo sur grandaj akvoj, Sed Viaj paŝosignoj ne estis videblaj.

Grmljavina tvoja u vihoru zaori, munje rasvijetliše krug zemaljski, zemlja se zatrese i zadrhta.

Vi kondukis Vian popolon kiel ŝafojn, Per la mano de Moseo kaj Aaron.

Kroz more put se otvori tebi i tvoja staza kroz vode goleme, a tragova tvojih nitko ne vidje. [ (Psalms 77:21) Ti si svoj narod vodio kao stado rukama Mojsija i Arona. ]