Job 8

Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

Bildan iz Šuaha progovori tad i reče:

Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?

"Dokad ćeš jošte govoriti tako, dokle će ti riječ kao vihor biti?

Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?

TÓa zar može Bog pravo pogaziti, može li pravdu izvrnut' Svesilni?

Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.

Ako mu djeca tvoja sagriješiše, preda ih zato bezakonju njinu.

Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,

Al' ako Boga potražiš iskreno i od Svesilnog milost ti izmoliš;

Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.

ako li budeš čist i neporočan, odsad će svagda on nad tobom bdjeti i obnovit će kuću pravedniku.

Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.

Bit će malena tvoja sreća prošla prema budućoj što te očekuje.

Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;

No pitaj samo prošle naraštaje, na mudrost pređa njihovih pripazi.

Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.

Od jučer mi smo i ništa ne znamo, poput sjene su na zemlji nam dani.

Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.

Oni će te poučit' i reći ti, iz srca će svog izvući besjede:

Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?

'Izvan močvare zar će rogoz nići? Zar će bez vode trstika narasti?

En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.

Zeleni se sva, al' i nekošena usahne prije svake druge trave.

Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,

To je kob svakog tko Boga zaboravi; tako propada nada bezbožnika:

Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.

Nit je tanana njegovo uzdanje, a ufanje mu kuća paukova.

Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.

Nasloni li se, ona mu se ljulja, prihvati li se, ona mu se ruši.

Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;

Zeleni se i sav na suncu buja, vrt su mu cio mladice prerasle.

Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;

Svojim korijenjem krš je isprepleo te život crpe iz živa kamena.

Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.

A kad ga s mjesta njegova istrgnu, ono ga niječe: 'Nikada te ne vidjeh!'

Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.

I evo gdje na putu sada trune dok drugo bilje već niče iz zemlje.

Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.

Ne, Bog neće odbacit' neporočne, niti će rukom poduprijet' opake.

Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.

Smijeh će ti opet ispuniti usta, s usana će odjeknuti klicanje.

Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.

Dušmane će ti odjenut' sramota i šatora će nestat' zlikovačkog.'"