Job 9

Ijob respondis kaj diris:

Job progovori i reče:

Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?

"Zaista, dobro ja znadem da je tako: kako da pred Bogom čovjek ima pravo?

Se li volus havi kun Li juĝan disputon, Li ne povus respondi al Li eĉ unu kontraŭ mil.

Ako bi se tkogod htio prÓeti s njime, odvratio mu ne bi ni jednom od tisuću.

Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuraĝus stari kontraŭ Li kaj restus sendifekta?

Srcem on je mudar, a snagom svesilan, i tko bi se njemu nekažnjeno opro?

Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;

On brda premješta, a ona to ne znaju, u jarosti svojoj on ih preokreće.

Li skuas la teron de ĝia loko, Ke ĝiaj kolonoj tremas;

Pokreće on zemlju sa njezina mjesta, iz temelja njene potresa stupove.

Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;

Kad zaprijeti suncu, ono se ne rađa, on pečatom svojim i zvijezde pečati.

Li sola etendas la ĉielon, Kaj Li iras sur la altaĵoj de la maro;

Jedini on je nebesa razapeo i pučinom morskom samo on hodao.

Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;

Stvorio je Medvjede i Oriona, Vlašiće i zvijezđa na južnome nebu.

Li faras neesploreblajn grandaĵojn, Kaj nekalkuleblajn mirindaĵojn.

Tvorac on je djela silnih, nepojmljivih čudesa koja se izbrojit' ne mogu.

Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; Li pasos, kaj mi eĉ ne rimarkos Lin.

Ide pored mene, a ja ga ne vidim; evo, on prolazi - ja ga ne opažam.

Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li: Kion Vi faras?

Ugrabi li što, tko će mu to priječit, i tko ga pitat smije: 'Što si učinio?'

Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksiĝas la helpantoj de Rahab.

Bog silni srdžbu svoju ne opoziva: pred njim poniču saveznici Rahaba.

Des pli ĉu mi povus respondi al Li, Ĉu mi povus elekti vortojn kontraŭ Li?

Pa kako onda da njemu odgovorim, koju riječ da protiv njega izaberem?

Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian juĝanton.

I da sam u pravu, odvratio ne bih, u suca svojega milost bih molio.

Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li aŭdis mian voĉon,

A kad bi se na zov moj i odazvao, vjerovao ne bih da on glas moj sluša.

Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.

Jer, za dlaku jednu on mene satire, bez razloga moje rane umnožava.

Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolĉo.

Ni časa jednoga predahnut' mi ne da, nego mene svakom gorčinom napaja!

Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas juĝon, kiu alvokos min?

Ako je na snagu - tÓa on je najjači! Ako je na pravdu - tko će njega na sud?

Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.

Da sam i prav, usta bi me osudila, da sam i nevin, zlim bi me proglasila.

Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.

A jesam li nevin? Ni sam ne znam više, moj je život meni sasvim omrzao!

Ĉio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaŭ pereigas.

Jer, to je svejedno; i zato ja kažem: nevina i grešnika on dokončava.

Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas ĉe la elprovado de senkulpuloj.

I bič smrtni kad bi odjednom ubijo ... ali on se ruga nevolji nevinih.

La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizaĝon de ĝiaj juĝistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?

U zemlji predanoj u šake zlikovaca, on oči sucima njezinim zastire. Ako on to nije, tko je drugi onda?

Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;

Od skoroteče su brži moji dani, bježe daleko, nigdje dobra ne videć.'

Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, Kiel aglo flugas al manĝotaĵo.

K'o čamci od rogoza hitro promiču, k'o orao na plijen kada se zaleti.

Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:

Kažem li: zaboravit ću jadikovku, razvedrit ću lice i veseo biti,

Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.

od mojih me muka groza obuzima, jer znadem da me ti ne držiš nevinim.

Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?

Ako li sam grešan, tÓa čemu onda da zalud mučim sebe.

Se mi lavus min per neĝa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,

Kad bih i sniježnicom sebe ja isprao, kad bih i lugom ruke svoje umio,

Eĉ tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.

u veću bi me nečist opet gurnuo, i moje bi me se gnušale haljine!

Ĉar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaŭ iri al juĝo.

Nije čovjek k'o ja da se s njime pravdam i na sud da idem s njim se parničiti.

Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ.

Niti kakva suca ima među nama da ruke svoje stavi na nas dvojicu,

Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;

da šibu njegovu od mene odmakne, da užas njegov mene više ne plaši!

Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, Ĉar ne tia mi estas en mi mem.

Govorit ću ipak bez ikakva straha, jer ja nisam takav u svojim očima!