Job 37

Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.

Da, od toga i moje srce drhti i s mjesta svoga iskočiti hoće.

Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.

Čujte, čujte gromor glasa njegova, tutnjavu što mu iz usta izlazi.

Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.

Gle, munja lijeće preko cijelog neba - i sijevne blijesak s kraja na kraj zemlje -

Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.

iza nje silan jedan glas se ori: to On gromori glasom veličajnim. Munje mu lete, nitko ih ne priječi, tek što mu je glas jednom odjeknuo.

Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.

Da, Bog gromori glasom veličajnim, djela velebna, neshvatljiva stvara.

Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.

Kad snijegu kaže: 'Zasniježi po zemlji!' i pljuskovima: 'Zapljuštite silno!'

Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.

svakom čovjeku zapečati ruke da svi njegovo upoznaju djelo.

La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.

U brlog se tad zvijeri sve uvuku i na svojem se šćućure ležaju.

El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.

S južne se strane podiže oluja, a studen vjetri sjeverni donose.

De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.

Već led od daha Božjega nastaje i vodena se kruti površina.

La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.

I opet vodom puni on oblake, i sijevat' stanu oblaci munjama;

Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:

kruže posvuda po volji njegovoj, što im naloži, to će izvršiti na licu cijelog kruga zemaljskoga.

Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.

Šalje ih - ili da kazni narode, ili da ih milosrđem obdari.

Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.

Poslušaj ovo, Jobe, umiri se i promotri djela Božja čudesna.

Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?

Znaš li kako Bog njima zapovijeda, kako munju iz oblaka svog pušta?

Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?

Znaš li o čem vise gore oblaci? Čudesna to su znanja savršenog.

Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?

Kako ti gore od žege haljine u južnom vjetru kad zemlja obamre?

Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?

Zar si nebesa s njim ti razapeo, čvrsta poput ogledala livenog?

Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.

DÓe naputi me što da mu kažemo: zbog tmine se ne snalazimo više.

Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.

Zar ćeš mu reći: 'Hoću govoriti'? Ili na propast vlastitu pristati?

Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.

Tko, dakle, može u svjetlost gledati na nebesima što se sja blistavo kada oblake rastjeraju vjetri?

De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.

Sa sjevera k'o zlato je bljesnulo: veličanstvom strašnim Bog se odjenu!

La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.

Da, Svesilnog doseći ne možemo, neizmjeran je u moći i sudu, velik u pravdi, nikog on ne tlači.

Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.

Zato ljudi svi neka ga se boje! Na mudrost oholu on i ne gleda!"