Job 36

Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:

Elihu nastavi i reče:

Atendu ankoraŭ iom; mi montros al vi, Ĉar mi havas ankoraŭ kion paroli pro Dio.

"Strpi se malo, pa ću te poučit', jer još nisam sve rekao za Boga.

Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.

Izdaleka ću svoje iznijet' znanje da Stvoritelja svojega opravdam.

Ĉar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaŭ vi.

Zaista, za laž ne znaju mi riječi, uza te je čovjek znanjem savršen.

Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malŝatas; Li estas potenca per la forto de la koro.

Gle, Bog je silan, ali ne prezire, silan je snagom razuma svojega.

Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.

Opakome on živjeti ne daje, nevoljnicima pravicu pribavlja.

Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun reĝoj sur trono Li sidigas ilin por ĉiam, Por ke ili estu altaj.

S pravednika on očiju ne skida, na prijestolje ih diže uz kraljeve da bi dovijeka bili uzvišeni.

Kaj se ili estas ligitaj per ĉenoj, Malliberigitaj mizere per ŝnuroj,

Ako su negvam' oni okovani i užetima nevolje sputani,

Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.

djela njihova on im napominje, kazuje im grijeh njine oholosti.

Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.

Tad im otvara uho k opomeni i poziva ih da se zla okane.

Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;

Poslušaju li te mu se pokore, dani im završavaju u sreći, u užicima godine njihove.

Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.

Ne slušaju li, od koplja umiru, zaglave, sami ne znajući kako.

La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;

A srca opaka mržnju njeguju, ne ištu pomoć kad ih on okuje;

Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malĉastuloj.

u cvatu svoga dječaštva umiru i venu poput hramskih milosnika.

Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.

Nevoljnog on bijedom njegovom spasava i u nesreći otvara mu oči:

Ankaŭ vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon ĉe via tablo, plena de grasaĵoj.

izbavit će te iz ždrijela tjeskobe k prostranstvima bezgraničnim izvesti, k prepunu stolu mesa pretiloga.

Sed vi fariĝis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj juĝo tenas sin kune.

Ako sudio nisi opakima, ako si pravo krnjio siroti,

Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elaĉeto ne deklinu vin.

nek' te obilje odsad ne zavede i nek' te dar prebogat ne iskvari.

Ĉu Li atentos vian riĉecon? Ne, nek oron, nek forton aŭ potencon.

Nek' ti je gavan k'o čovjek bez zlata, a čovjek jake ruke poput slaba.

Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.

Ne goni one koji su ti tuđi da rodbinu na njino mjesto staviš.

Gardu vin, ne kliniĝu al malpieco; Ĉar tion vi komencis pro la mizero.

Pazi se da u nepravdu ne skreneš, jer zbog nje snađe tebe iskušenje.

Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?

Gle, uzvišen je Bog u svojoj snazi! Zar učitelja ima poput njega?

Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri: Vi agis maljuste?

Tko je njemu put njegov odredio? Tko će mu reći: 'Radio si krivo'?

Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.

Spomeni se veličati mu djelo što ga pjesmama ljudi opjevaše.

Ĉiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.

S udivljenjem svijet čitav ga promatra, divi se čovjek, pa ma izdaleka.

Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.

Veći je Bog no što pojmit' možemo, nedokučiv je broj ljeta njegovih!

Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili verŝiĝas pluve el la nebulo;

U visini on skuplja kapi vode te dažd u paru i maglu pretvara.

Verŝiĝas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.

Pljuskovi tada pljušte iz oblaka, po mnoštvu ljudskom dažde obilato.

Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapiŝojn de Sia tendo,

Tko li će shvatit' širenje oblaka, tutnjavu strašnu njegovih šatora?

Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.

Gle, on nad sobom razastire svjetlost i dno morsko on vodama pokriva.

Ĉar per ili Li juĝas la popolojn Kaj donas ankaŭ manĝaĵon abunde.

Pomoću njih on podiže narode, u izobilju hranom ih dariva.

Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al ĝi aperi denove.

On munju drži objema rukama i kazuje joj kamo će zgoditi.

Antaŭdiras pri ĝi ĝia bruo, Kaj eĉ la brutaroj, kiam ĝi alproksimiĝas.

Glasom gromovnim sebe navješćuje, stiže s gnjevom da zgromi opačinu.