Job 6

Så tog Job til Orde og svarede:

Na ka whakautu a Hopa, ka mea,

"Gid man vejed min Harme og vejed min Ulykke mod den!

Aue, me i ata paunatia toku mamae, me i huihuia, me i whakairihia toku aitua ki te pauna!

Thi tungere er den end Havets Sand, derfor talte jeg over mig!

Na inaianei taimaha ake i te onepu o te moana: heoi he ohorere rawa aku kupu.

Thi i mig sidder den Almægtiges Pile, min Ånd inddrikker deres Gift; Rædsler fra Gud forvirrer mig.

Kei roto hoki i ahau nga pere a te Kaha Rawa, inumia ake e toku wairua to ratou paihana: rarangi tonu mai nga whakawehi a te Atua hei hoariri moku.

Skriger et Vildæsel midt i Græsset, brøler en Okse ved sit Foder?

E tangi ano ranei te kaihe mohoao i te mea kei te tarutaru ia? e tangi ano ranei te kau i te mea e kai ana?

Spiser man ferskt uden Salt, smager mon Æggehvide godt?

E taea ranei te kai, te mea kahore nei ona ha, ki te kahore he tote? He reka ranei te whakakahukahu o te hua manu?

Min Sjæl vil ej røre derved, de Ting er som Lugt af en Løve.

Hore rawa toku wairua e mea kia pa atu ki ena; to ratou rite ki ahau kei te kai whakarihariha.

Ak, blev mit Ønske dog opfyldt, Gud give mig det, som jeg håber

Aue, me i riro mai taku i tono ai, me i homai e te Atua taku e tumanako nei!

vilde d dog knuse mig, række Hånden ud og skære mig fra,

Me i pai hoki te Atua kia whakangaromia ahau, kia tukua mai tona ringa hei hatepe i ahau!

så vilde det være min Trøst - jeg hopped af Glæde trods skånselsløs Kval at jeg ikke har nægtet den Helliges Ord.

Penei kua ai ano he whakamarie moku; ae, ka tino hari ahau ki te mamae, kahore nei e tohu i ahau: kihai hoki nga kupu a te Mea Tapu i huna e ahau.

Hvad er min Kraft, at jeg skal holde ud, min Udgang, at jeg skal være tålmodig?

He aha toku kaha, e tatari ai ahau? He aha hoki toku mutunga, e whakamanawanui ai ahau?

Er da min Kraft som Stenens, er da mit Legeme Kobber?

He kaha kohatu ranei toku kaha? He parahi ranei oku kikokiko?

Ak, for mig er der ingen Hjælp, hver Udvej lukker sig for mig.

Ehara ranei i te mea kahore he awhina moku i roto i ahau, a kua oti te ngoi te pei i roto i ahau?

Den, der nægter sin Næste Godhed, han bryder med den Almægtiges Frygt.

Ko te tangata e ngoikore ana te ngakau kia puta mai te aroha o tona hoa ki a ia, ahakoa kua mahue i a ia te wehi i te Kaha Rawa.

Mine Brødre sveg mig som en Bæk, som Strømme, hvis Vand svandt bort,

He mahi tinihanga ta oku teina, he pera me ta te awa; rere ana ratou ano he waipuke awaawa,

de, der var grumset af os, og som Sneen gemte sig i,

Kua mangu nei i te hukapapa, ngaro ana te hukarere i roto.

men som svandt ved Solens Glød, tørredes sporløst ud i Hede;

I te wa e mahana ai, ka memeha atu; i te weraweratanga, moti iho ratou i to ratou wahi.

Karavaner bøjer af fra Vejen, drager op i Ørkenen og går til Grunde;

Ka peka ke nga tira e haere ana ra reira; riro ana ki te kore, a ngaro iho.

Temas Karavaner spejder, Sabas Rejsetog håber på dem,

Tirotirohia ana e nga tira o Tema; taria atu ana e nga tangata haere o Hepa.

men de beskæmmes i deres Tillid, de kommer derhen og skuffes!

Whakama ana ratou mo ratou i whakamanawa atu ki reira; te taenga ki aua awa, kanakana kau ana.

Ja, slige Strømme er I mig nu, Rædselen så I og grebes af Skræk!

Na he kahore noa iho koutou; ka kite koutou i te mea whakamataku, a ka wehi.

Har jeg mon sagt: "Giv mig Gaver, løs mig med eders Velstand,

I mea ranei ahau, Homai ki ahau? He hakari ranei maku e homai i o koutou rawa?

red mig af Fjendens Hånd, køb mig fri fra Voldsmænds Hånd!"

I mea ranei, whakaorangia ahau i te ringa o te hoariri? Hokona ahau i roto i te ringa o te kaitukino?

Lær mig, så vil jeg tie, vis mig, hvor jeg har fejlet!

Whakaakona ahau, a ka whakarongo puku ahau; whakaaturia ki ahau te mea i he ai ahau.

Redelig Tale, se, den gør Indtryk; men eders Revselse, hvad er den værd?

Ano te kaha o nga kupu tika! Ko te aha ia te riria ana e a koutou kupu?

Er det jer Hensigt at revse Ord? Den fortvivledes Ord er dog Mundsvejr!

E mea ana ranei koutou kia riria nga kupu? he hau kau nei hoki nga korero a te tangata kua pau ona whakaaro.

Selv om en faderløs kasted I Lod og købslog om eders Ven.

Ae ra, e mea ana koutou ki te maka rota mo nga pani, ki te mea i to koutou hoa hei taonga hokohoko.

Men vilde I nu dog se på mig! Mon jeg lyver jer op i Ansigtet?

Na whakaae mai, titiro mai ki ahau; he pono hoki e kore ahau e korero teka ki to koutou kanohi.

Vend jer hid, lad der ikke ske Uret, vend jer, thi end har jeg Ret!

Tena ra, tahuri mai; kaua hoki te he e waiho; ina, tahuri mai, he tika hoki taku take.

Er der Uret på min Tunge, eller skelner min Gane ej, hvad der er ondt?

He he koia kei toku arero? e kore ranei toku hinengaro e mohio ki nga mea whanoke?