Psalms 88

Píseň a žalm synů Chóre, přednímu zpěváku na machalat k zpívání, vyučující, složený od Hémana Ezrachitského.

Пісня. Псалом. Синів Кореєвих. Для дириґетна хору. На „Махалат лефннот". Пісня навчальна Гемана езрахеяннина.

Hospodine, Bože spasení mého, ve dne i v noci k tobě volám.

Господи, Боже спасіння мого, вдень я кличу й вночі я перед Тобою:

Vstupiž před oblíčej tvůj modlitba má, nakloň ucha svého k volání mému.

хай молитва моя дійде перед обличчя Твоє, нахили Своє ухо до зойку мого,

Neboť jest naplněna trápeními duše má, a život můj až k hrobu se přiblížil.

душа бо моя наситилась нещастями, а життя моє зблизилося до шеолу!

Počten jsem mezi ty, kteříž se dostávají do jámy; připodobněn jsem člověku beze vší síly.

Я до тих прирахований став, що в могилу відходять, я став, немов муж той безсилий...

Mezi mrtvé jsem odložen, jako zmordovaní ležící v hrobě, na něž nezpomínáš více, kteříž od ruky tvé vyhlazeni jsou.

Я кинений серед померлих, немов оті трупи, що в гробі лежать, що про них Ти не згадуєш більш, і потяті вони від Твоєї руки...

Spustils mne do jámy nejzpodnější, do nejtemnějšího a nejhlubšího místa.

Умістив Ти мене в глибочезну могилу, до пітьми в глибинах.

Dolehla na mne prchlivost tvá, a vším vlnobitím svým přikvačil jsi mne. Sélah.

На мене лягла Твоя лють, і Ти всіма Своїми ламаннями мучив мене... Села.

Daleko jsi vzdálil mé známé ode mne, jimž jsi mne velice zošklivil, a tak jsem sevřín, že mi nelze nijakž vyjíti.

Віддалив Ти від мене знайомих моїх, учинив Ти мене за огиду для них... Я замкнений і не виходжу,

Zrak můj hyne trápením; na každý den vzývám tě, Hospodine, ruce své před tebou rozprostíraje.

стемніло з біди моє око... Я кожного дня Тебе кличу, о Господи, простягаю до Тебе руки свої!...

Zdali před mrtvými učiníš zázrak? Aneb vstanou-liž mrtví, aby tě oslavovali?Sélah.

Чи Ти чудо вчиниш померлим? Чи трупи встануть і будуть хвалити Тебе? Села.

I zdali bude ohlašováno v hrobě milosrdenství tvé, a pravda tvá v zahynutí?

Хіба милість Твоя буде в гробі звіщатись, а вірність Твоя в аввадоні?

Zdaliž v známost přichází ve tmách div tvůj, a spravedlnost tvá v zemi zapomenutí?

Чи познається в темряві чудо Твоє, а в краю забуття справедливість Твоя?

Já pak, Hospodine, k tobě volám, a každého jitra předchází tě modlitba má.

Та я кличу до Тебе, о Господи, і вранці молитва моя Тебе випереджує...

Pročež, ó Hospodine, zamítáš mne, a tvář svou skrýváš přede mnou?

Для чого, о Господи, кидаєш душу мою, ховаєш від мене обличчя Своє?

Ztrápený jsem, jako hned maje umříti od násilí; snáším hrůzy tvé, a děsím se.

Нужденний я та помираю відмалку, переношу страхіття Твої, я ослаблений став...

Hněv tvůj přísný na mne se obořil, a hrůzy tvé krutě sevřely mne.

Перейшли надо мною Твої пересердя, страхіття Твої зруйнували мене,

Obkličují mne jako voda, na každý den obstupují mne hromadně. [ (Psalms 88:19) Vzdálil jsi ode mne přítele a tovaryše, a známým svým jsem ve tmě. ]

вони оточають мене, як вода, увесь день, вони разом мене облягають... друга й приятеля віддалив Ти від мене, знайомі мої як та темрява!...