Job 37

Da, od toga i moje srce drhti i s mjesta svoga iskočiti hoće.

Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.

Čujte, čujte gromor glasa njegova, tutnjavu što mu iz usta izlazi.

Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.

Gle, munja lijeće preko cijelog neba - i sijevne blijesak s kraja na kraj zemlje -

Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.

iza nje silan jedan glas se ori: to On gromori glasom veličajnim. Munje mu lete, nitko ih ne priječi, tek što mu je glas jednom odjeknuo.

Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.

Da, Bog gromori glasom veličajnim, djela velebna, neshvatljiva stvara.

Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.

Kad snijegu kaže: 'Zasniježi po zemlji!' i pljuskovima: 'Zapljuštite silno!'

Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.

svakom čovjeku zapečati ruke da svi njegovo upoznaju djelo.

Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.

U brlog se tad zvijeri sve uvuku i na svojem se šćućure ležaju.

La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.

S južne se strane podiže oluja, a studen vjetri sjeverni donose.

El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.

Već led od daha Božjega nastaje i vodena se kruti površina.

De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.

I opet vodom puni on oblake, i sijevat' stanu oblaci munjama;

La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.

kruže posvuda po volji njegovoj, što im naloži, to će izvršiti na licu cijelog kruga zemaljskoga.

Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:

Šalje ih - ili da kazni narode, ili da ih milosrđem obdari.

Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.

Poslušaj ovo, Jobe, umiri se i promotri djela Božja čudesna.

Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.

Znaš li kako Bog njima zapovijeda, kako munju iz oblaka svog pušta?

Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?

Znaš li o čem vise gore oblaci? Čudesna to su znanja savršenog.

Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?

Kako ti gore od žege haljine u južnom vjetru kad zemlja obamre?

Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?

Zar si nebesa s njim ti razapeo, čvrsta poput ogledala livenog?

Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?

DÓe naputi me što da mu kažemo: zbog tmine se ne snalazimo više.

Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.

Zar ćeš mu reći: 'Hoću govoriti'? Ili na propast vlastitu pristati?

Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.

Tko, dakle, može u svjetlost gledati na nebesima što se sja blistavo kada oblake rastjeraju vjetri?

Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.

Sa sjevera k'o zlato je bljesnulo: veličanstvom strašnim Bog se odjenu!

De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.

Da, Svesilnog doseći ne možemo, neizmjeran je u moći i sudu, velik u pravdi, nikog on ne tlači.

La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.

Zato ljudi svi neka ga se boje! Na mudrost oholu on i ne gleda!"

Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.