Psalms 88

(По слав. 87) Песен. Псалм на Кореевите синове. За първия певец. По музиката на Махалат леанот. Маскил на езраеца Еман. ГОСПОДИ, Боже на спасението ми, ден и нощ виках пред Теб.

ای خداوند، خدای من، ای نجات‌دهندهٔ من، تمام روز نزد تو دعا می‌کنم و شب هنگام به درگاهت ناله می‌کنم.

Нека дойде молитвата ми пред Теб, приклони ухото Си към вика ми,

دعای مرا بشنو و به نالهٔ من توجّه نما.

защото душата ми се насити на бедствия и животът ми се приближава до Шеол.

مشکلات زیادی بر من هجوم آورده و جانم را به لب رسانده‌اند.

Счетох се с онези, които слизат в рова, станах като мъж, който няма сила,

تمامی قوتّم از بین رفته و مانند کسانی شده‌ام که در انتظار مرگ هستند.

паднал между мъртвите, като убитите, които лежат в гроба, за които Ти не си спомняш вече, и които са отсечени от ръката Ти.

مانند مردگان، فراموش شده‌ام و مانند یکی از کشته شدگانی هستم که در قبر گذاشته باشند؛ کسانی‌که ایشان را فراموش کرده‌ای و از الطاف تو محرومند.

Положил си ме в най-дълбокия ров, в тъмни места, в бездни.

مرا در ته گور و در تاریکی مطلق رها کردی.

Яростта ти натегна върху мен и с всичките Си вълни ме притискаш. (Села.)

خشم تو بر من قرار گرفته و امواج غضب تو مرا احاطه کرده‌اند.

Отдалечил си от мен познатите ми, направил си ме мерзост за тях, затворен съм и не мога да изляза,

آشنایانم را از من جدا کردی و مرا مورد تنفّر آنان قرار داده‌ای. آن‌چنان گرفتار شده‌ام که راه گریزی ندارم.

окото ми чезне от скръб. ГОСПОДИ, Теб призовавах всеки ден, към Теб простирах ръцете си.

چشمانم از غصّه تار گردیده‌اند. خداوندا، هر روز نزد تو دعا می‌کنم و دست نیاز به درگاه تو بلند می‌کنم.

За мъртвите ли ще вършиш чудеса? Или сенките ще станат да Те хвалят? (Села.)

آیا برای مردگان معجزه می‌کنی؟ آیا مردگان برخاسته، تو را ستایش خواهند نمود؟

В гроба ли ще се прогласява милостта Ти, в Авадон ли — верността Ти?

آیا در قبر گفت‌وگویی از محبّت پایدار و وفاداری تو هست؟

В мрака ли ще станат известни чудесата Ти, в земята на забравата ли — правдата Ти?

آیا معجزات تو در آن مکان تاریک دیده می‌شود؟ و یا نیكویی تو در دیار خاموش بیان می‌گردد؟

Но аз към Теб извиках, ГОСПОДИ, и сутрин молитвата ми Те посреща.

خداوندا، هر روز صبح به درگاه تو دعا می‌کنم و از پیشگاه تو یاری می‌طلبم.

ГОСПОДИ, защо отхвърляш душата ми, криеш лицето Си от мен?

خداوندا، چرا مرا از خود می‌رانی؟ چرا روی خود را از من پنهان می‌کنی؟

От младостта си съм окаян и линея, търпя Твоите ужаси и съм смутен.

از زمان کودکی خود رنج کشیده و به مرگ نزدیک شده‌ام، از ترس تنبیه تو در عذاب هستم.

Пламтящият Ти гняв премина върху мен, Твоите ужаси ме поядоха.

آتش خشم تو مرا از پا انداخته است و از ترس حملات تو نابود گردیده‌ام.

Заобиколиха ме като вода цял ден, обкръжиха ме отвсякъде.

آنها مانند توفان هر روز مرا از هر طرف احاطه کرده‌اند.

Отдалечил си от мен приятел и другар, познатите ми са в мрак.

تو حتّی دوستان نزدیک مرا از من جدا کرده و تاریکی را مونس من ساخته‌ای.