Proverbs 2

2:1

يَا ابْنِي، إِنْ قَبِلْتَ كَلاَمِي وَخَبَّأْتَ وَصَايَايَ عِنْدَكَ،

Synu mój! jeźli przyjmiesz słowa moje, a przykazanie moje zachowasz u siebie;

2:2

حَتَّى تُمِيلَ أُذْنَكَ إِلَى الْحِكْمَةِ، وَتُعَطِّفَ قَلْبَكَ عَلَى الْفَهْمِ،

Nadstawiszli mądrości ucha twego, i nakłoniszli serca twego do roztropności;

2:3

إِنْ دَعَوْتَ الْمَعْرِفَةَ، وَرَفَعْتَ صَوْتَكَ إِلَى الْفَهْمِ،

Owszem, jeźli na rozum zawołasz, a roztropności wezwieszli głosem swoim;

2:4

إِنْ طَلَبْتَهَا كَالْفِضَّةِ، وَبَحَثْتَ عَنْهَا كَالْكُنُوزِ،

Jeźli jej szukać będziesz jako srebra, a jako skarbów skrytych pilnie szukać będziesz:

2:5

فَحِينَئِذٍ تَفْهَمُ مَخَافَةَ الرَّبِّ، وَتَجِدُ مَعْرِفَةَ اللهِ.

Tedy zrozumiesz bojaźń Pańską, a znajomość Bożą znajdziesz.

2:6

لأَنَّ الرَّبَّ يُعْطِي حِكْمَةً. مِنْ فَمِهِ الْمَعْرِفَةُ وَالْفَهْمُ.

Albowiem Pan daje mądrość, z ust jego pochodzi umiejętność i roztropność.

2:7

يَذْخَرُ مَعُونَةً لِلْمُسْتَقِيمِينَ. هُوَ مِجَنٌّ لِلسَّالِكِينَ بِالْكَمَالِ،

On zachowuje uprzejmym prawdziwą mądrość; on jest tarczą chodzącym w szczerości,

2:8

لِنَصْرِ مَسَالِكِ الْحَقِّ وَحِفْظِ طَرِيقِ أَتْقِيَائِهِ.

Aby strzegli ścieżek sądu; on drogi świętych swoich strzeże.

2:9

حِينَئِذٍ تَفْهَمُ الْعَدْلَ وَالْحَقَّ وَالاسْتِقَامَةَ، كُلَّ سَبِيل صَالِحٍ.

Tedy wyrozumiesz sprawiedliwość, i sąd, i prawość, i wszelką ścieszkę dobrą.

2:10

إِذَا دَخَلَتِ الْحِكْمَةُ قَلْبَكَ، وَلَذَّتِ الْمَعْرِفَةُ لِنَفْسِكَ،

Gdy wnijdzie mądrośu w serce twoje, a umiejętność duszy twojej wdzięczna będzie:

2:11

فَالْعَقْلُ يَحْفَظُكَ، وَالْفَهْمُ يَنْصُرُكَ،

Tedy cię ostrożność strzedz będzie, a opatrzność zachowa cię.

2:12

لإِنْقَاذِكَ مِنْ طَرِيقِ الشِّرِّيرِ، وَمِنَ الإِنْسَانِ الْمُتَكَلِّمِ بِالأَكَاذِيبِ،

Wyrywając cię od drogi złej, i od człowieka mówiącego przewrotności;

2:13

التَّارِكِينَ سُبُلَ الاسْتِقَامَةِ لِلسُّلُوكِ فِي مَسَالِكِ الظُّلْمَةِ،

Od tych, którzy opuszczają ścieszki proste, udawając się drogami ciemnemi;

2:14

الْفَرِحِينَ بِفَعْلِ السُّوءِ، الْمُبْتَهِجِينَ بِأَكَاذِيبِ الشَّرِّ،

Którzy się radują, gdy czynią złe, a weselą się w złośliwych przewrotnościach;

2:15

الَّذِينَ طُرُقُهُمْ مُعْوَجَّةٌ، وَهُمْ مُلْتَوُونَ فِي سُبُلِهِمْ.

Których ścieszki są krzywe, a sami są przewrotnymi na drogach swoich;

2:16

لإِنْقَاذِكَ مِنَ الْمَرْأَةِ الأَجْنَبِيَّةِ، مِنَ الْغَرِيبَةِ الْمُتَمَلِّقَةِ بِكَلاَمِهَا،

Wyrywając cię od niewiasty postronnej i obcej, która pochlebia łagodnemi słowy;

2:17

التَّارِكَةِ أَلِيفَ صِبَاهَا، وَالنَّاسِيَةِ عَهْدَ إِلهِهَا.

Która opuszcza wodza młodości swojej, a przymierza Boga swojego zapomina.

2:18

لأَنَّ بَيْتَهَا يَسُوخُ إِلَى الْمَوْتِ، وَسُبُلُهَا إِلَى الأَخِيلَةِ.

Bo się nachyla ku śmierci dom jej, a do umarłych ścieszki jej.

2:19

كُلُّ مَنْ دَخَلَ إِلَيْهَا لاَ يَؤُوبُ، وَلاَ يَبْلُغُونَ سُبُلَ الْحَيَاةِ.

Wszyscy, którzy do niej wchodzą, nie wracają się, ani trafiają na ścieszkę żywota.

2:20

حَتَّى تَسْلُكَ فِي طَرِيقِ الصَّالِحِينَ وَتَحْفَظَ سُبُلَ الصِّدِّيقِينَ.

A przetoż będziesz chodził drogą dobrych, a ścieżek sprawiedliwych będziesz przestrzegał.

2:21

لأَنَّ الْمُسْتَقِيمِينَ يَسْكُنُونَ الأَرْضَ، وَالْكَامِلِينَ يَبْقَوْنَ فِيهَا.

Albowiem cnotliwi będą mieszkali na ziemi, a szczerzy trwać będą na niej;

2:22

أَمَّا الأَشْرَارُ فَيَنْقَرِضُونَ مِنَ الأَرْضِ، وَالْغَادِرُونَ يُسْتَأْصَلُونَ مِنْهَا.

Ale niepobożni z ziemi wykorzenieni będą, a przewrotni będą z niej wygładzeni.