Lamentations 5

Anımsa, ya RAB, başımıza geleni, Bak da utancımızı gör.

Mülkümüz yabancılara geçti, Evlerimiz ellere.

Öksüz kaldık, babasız, Annelerimiz dul kadınlara döndü.

Suyumuzu parayla içtik, Odunumuzu parayla almak zorunda kaldık.

Bizi kovalayanlar ensemizde, Yorgun düştük, rahatımız yok.

Ekmek için Mısır’a, Asur’a el açtık.

Atalarımız günah işledi, Ama artık onlar yok; Suçlarının cezasını biz yüklendik.

Köleler üstümüzde saltanat sürüyor, Bizi ellerinden kurtaracak kimse yok.

Çöldeki kılıçlı haydutlar yüzünden Ekmeğimizi canımız pahasına kazanıyoruz.

Kıtlığın yakıcı sıcağından Derimiz fırın gibi kızardı.

Siyon’da kadınların, Yahuda kentlerinde erden kızların ırzına geçtiler.

Önderler ellerinden asıldı, Yaşlılar saygı görmedi.

Değirmen taşını gençler çevirdi, Çocuklar odun yükü altında tökezledi.

Yaşlılar kent kapısında oturmaz oldu, Gençler saz çalmaz oldu.

Yüreğimizin sevinci durdu, Oyunumuz yasa döndü.

Taç düştü başımızdan, Vay başımıza! Çünkü günah işledik.

Bu yüzden yüreğimiz baygın, Bunlardan ötürü gözlerimiz karardı.

Viran olan Siyon Dağı’nın üstünde Çakallar geziyor!

[] Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Egemenliğin kuşaklar boyu sürer.

Niçin bizi hep unutuyorsun, Neden bizi uzun süre terk ediyorsun?

Bizi kendine döndür, ya RAB, döneriz, Eski günlerimizi geri ver.

Bizi büsbütün attıysan, Bize çok öfkelenmiş olmalısın.