امّا خدا به ابراهیم فرمود: «دربارهٔ پسر و كنیزت هاجر نگران نباش. هرچه سارا به تو می‌گوید انجام بده. زیرا نسلی كه من به تو وعده داده‌ام از طریق اسحاق خواهد بود.
روز بعد، صبح زود ابراهیم مقداری غذا و یک مشک آب بر پشت هاجر گذاشت و او را با پسر بیرون كرد و هاجر آنجا را ترک كرد و رفت. او در بیابانهای بئرشبع می‌گشت.
و خودش به اندازهٔ صد متر از آنجا دور شد. به خودش می‌گفت، «من طاقت ندارم مردن پسرم را ببینم» و همان‌طور كه آنجا نشسته بود، شروع كرد به گریه‌كردن.
بنابراین اینجا در حضور خدا قول بده كه من یا فرزندان من و یا نسل مرا فریب ندهی. من نسبت به تو وفادار بوده‌ام، پس تو هم نسبت به من و این سرزمین كه تو در آن زندگی می‌كنی وفادار باش.»
ابی‌ملک گفت: «من نمی‌دانم چه كسی این‌كار را كرده است. تو هم چیزی در این باره به من نگفتی. این اولین باری است كه من این را می‌شنوم.»