Job 37

super hoc expavit cor meum et emotum est de loco suo

“Yüreğim titrer buna, Yerinden oynar.

audite auditionem in terrore vocis eius et sonum de ore illius procedentem

Dinleyin, gürleyen sesini dinleyin, Ağzından çıkan sesi!

subter omnes caelos ipse considerat et lumen illius super terminos terrae

Şimşeğini göğün altındaki her yere, Yeryüzünün dört bucağına salar.

post eum rugiet sonitus tonabit voce magnitudinis suae et non investigabitur cum audita fuerit vox eius

Ardından bir ses gümbürder, Görkemli sesiyle gürler. Sesi duyulunca şimşekleri alıkoymaz.

tonabit Deus in voce sua mirabiliter qui facit magna et inscrutabilia

Tanrı’nın sesi şaşılacak biçimde gürler, O, anlayışımızın ötesinde büyük işler yapar.

qui praecipit nivi ut descendat in terram et hiemis pluviis et imbri fortitudinis suae

Çünkü kara, ‘Yere düş’ der, Sağanağa, ‘Bütün şiddetinle boşal.’

qui in manu omnium hominum signat ut noverint singuli opera sua

Yarattığı bütün insanlar ne yaptığını bilsin diye, Herkese işini bıraktırır.

ingredietur bestia latibulum et in antro suo morabitur

Hayvanlar kovuklarına girer, İnlerinde otururlar.

ab interioribus egreditur tempestas et ab Arcturo frigus

Kasırga yuvasından kopar, Soğuk saçılan rüzgarlardan.

flante Deo concrescit gelu et rursum latissimae funduntur aquae

Tanrı’nın soluğu suları dondurur, Geniş sular buz tutar.

frumentum desiderat nubes et nubes spargunt lumen suum

Bulutlara nem yükler, Şimşeğini her yana yayar.

quae lustrant per circuitum quocumque eas voluntas gubernantis duxerit ad omne quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum

Yeryüzünde ne buyurursa yapmak üzere Bulutlar O’nun istediği yönde döner durur.

sive in una tribu sive in terra sua sive in quocumque loco misericordiae suae eas iusserit inveniri

Ya insanları cezalandırmak Ya da yeryüzünü sulayıp sevgisini göstermek için Yağmur gönderir.

ausculta haec Iob sta et considera miracula Dei

“Dinle, Eyüp, Dur da düşün Tanrı’nın şaşılası işlerini.

numquid scis quando praeceperit Deus pluviis ut ostenderent lucem nubium eius

Tanrı’nın bulutları nasıl düzenlediğini, Şimşeğini nasıl çaktırdığını biliyor musun?

numquid nosti semitas nubium magnas et perfectas scientias

Bulutların dengesini, Bilgisi kusursuz olanın şaşılası işlerini biliyor musun?

nonne vestimenta tua calida sunt cum perflata fuerit terra austro

Dünyanın soluğu kesildiğinde Güneyin kavurucu rüzgarı altında Giysilerin seni terletmez mi?

tu forsitan cum eo fabricatus es caelos qui solidissimi quasi aere fusi sunt

Dökme tunç bir ayna kadar sert olan gökkubbeyi O’nunla birlikte yayabilir misin?

ostende nobis quid dicamus illi nos quippe involvimur tenebris

“O’na ne söyleyeceğimizi öğret bize, Çünkü karanlık yüzünden sözümüze düzen veremiyoruz.

quis narrabit ei quae loquor etiam si locutus fuerit homo devorabitur

Konuşmak istediğim O’na söylenebilir mi? Kimse yutulmak ister mi?

at nunc non vident lucem subito aer cogitur in nubes et ventus transiens fugabit eas

Rüzgar geçip göğü temizlediğinde Gökte parıldayan ışığa kimse bakamaz.

ab aquilone aurum venit et ad Deum formidolosa laudatio

Altın parıltısı geliyor kuzeyden, Tanrı korkunç görkeme bürünmüş.

digne eum invenire non possumus magnus fortitudine et iudicio et iustitia et enarrari non potest

Her Şeye Gücü Yeten’e biz ulaşamayız. Gücü yücedir, Adaleti ve eşsiz doğruluğuyla kimseyi ezmez.

ideo timebunt eum viri et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes

Bu yüzden insanlar O’na saygı duyar, Çünkü O, bilgeleri dikkate almaz.”