Lamentations 5

5:1

recordare Domine quid acciderit nobis intuere et respice obprobrium nostrum

Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!

5:2

hereditas nostra versa est ad alienos domus nostrae ad extraneos

Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.

5:3

pupilli facti sumus absque patre matres nostrae quasi viduae

Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.

5:4

aquam nostram pecunia bibimus ligna nostra pretio conparavimus

Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.

5:5

cervicibus minabamur lassis non dabatur requies

Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.

5:6

Aegypto dedimus manum et Assyriis ut saturaremur pane

Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.

5:7

patres nostri peccaverunt et non sunt et nos iniquitates eorum portavimus

Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.

5:8

servi dominati sunt nostri non fuit qui redimeret de manu eorum

Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.

5:9

in animabus nostris adferebamus panem nobis a facie gladii in deserto

Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.

5:10

pellis nostra quasi clibanus exusta est a facie tempestatum famis

Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.

5:11

mulieres in Sion humiliaverunt virgines in civitatibus Iuda

La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.

5:12

principes manu suspensi sunt facies senum non erubuerunt

La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.

5:13

adulescentibus inpudice abusi sunt et pueri in ligno corruerunt

La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.

5:14

senes de portis defecerunt iuvenes de choro psallentium

La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.

5:15

defecit gaudium cordis nostri versus est in luctu chorus noster

Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.

5:16

cecidit corona capitis nostri vae nobis quia peccavimus

Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!

5:17

propterea maestum factum est cor nostrum ideo contenebrati sunt oculi nostri

Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:

5:18

propter montem Sion quia disperiit vulpes ambulaverunt in eo

Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.

5:19

tu autem Domine in aeternum permanebis solium tuum in generatione et generatione

Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,

5:20

quare in perpetuum oblivisceris nostri derelinques nos in longitudinem dierum

Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?

5:21

converte nos Domine ad te et convertemur innova dies nostros sicut a principio

Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.

5:22

sed proiciens reppulisti nos iratus es contra nos vehementer

Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.