Psalms 139

Для дириґетна хору. Псалом Давидів. Господи, випробував Ти мене та й пізнав,
Ya RAB, sınayıp tanıdın beni.
Ти знаєш сидіння моє та вставання моє, думку мою розумієш здалека.
Oturup kalkışımı bilirsin, Niyetimi uzaktan anlarsın.
Дорогу мою та лежання моє виміряєш, і Ти всі путі мої знаєш,
Gittiğim yolu, yattığım yeri inceden inceye elersin, Bütün yaptıklarımdan haberin var.
бо ще слова нема на моїм язиці, а вже, Господи, знаєш те все!
Daha sözü ağzıma almadan, Söyleyeceğim her şeyi bilirsin, ya RAB.
Оточив Ти мене ззаду й спереду, і руку Свою надо мною поклав.
Beni çepeçevre kuşattın, Elini üzerime koydun.
Дивне знання над моє розуміння, високе воно, я його не подолаю!
Kaldıramam böylesi bir bilgiyi, Başa çıkamam, erişemem.
Куди я від Духа Твого піду, і куди я втечу від Твого лиця?
Nereye gidebilirim senin Ruhun’dan, Nereye kaçabilirim huzurundan?
Якщо я на небо зійду, то Ти там, або постелюся в шеолі ось Ти!
Göklere çıksam, oradasın, Ölüler diyarına yatak sersem, yine oradasın.
Понесуся на крилах зірниці, спочину я на кінці моря,
Seherin kanatlarını alıp uçsam, Denizin ötesine konsam,
то рука Твоя й там попровадить мене, і мене буде тримати правиця Твоя!
Orada bile elin yol gösterir bana, Sağ elin tutar beni.
Коли б я сказав: Тільки темрява вкриє мене, і ніч світло для мене,
Desem ki, “Karanlık beni kaplasın, Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.”
то мене не закриє від Тебе і темрява, і ніч буде світити, як день, і темнота як світло!
Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için, Gece, gündüz gibi ışıldar, Karanlıkla aydınlık birdir senin için.
Бо Ти вчинив нирки мої, Ти виткав мене в утробі матері моєї,
İç varlığımı sen yarattın, Annemin rahminde beni sen ördün.
Прославляю Тебе, що я дивно утворений! Дивні діла Твої, і душа моя відає вельми про це!
Sana övgüler sunarım, Çünkü müthiş ve harika yaratılmışım. Ne harika işlerin var! Bunu çok iyi bilirim.
і кості мої не сховались від Тебе, бо я вчинений був в укритті, я витканий був у глибинах землі!
Gizli yerde yaratıldığımda, Yerin derinliklerinde örüldüğümde, Bedenim senden gizli değildi.
Мого зародка бачили очі Твої, і до книги Твоєї записані всі мої члени та дні, що в них були вчинені, коли жодного з них не було...
Henüz döl yatağındayken gözlerin gördü beni; Bana ayrılan günlerin hiçbiri gelmeden, Hepsi senin kitabına yazılmıştı.
Які дорогі мені стали думки Твої, Боже, як побільшилося їх число,
Hakkımdaki düşüncelerin ne değerli, ey Tanrı, Sayıları ne çok!
перелічую їх, численніші вони від піску! Як пробуджуюся, то я ще з Тобою.
Kum tanelerinden fazladır saymaya kalksam. Uyanıyorum, hâlâ seninleyim.
Якби, Боже, вразив Ти безбожника, а ви, кровожерці, відступітесь від мене!
Ey Tanrı, keşke kötüleri öldürsen! Ey eli kanlı insanlar, uzaklaşın benden!
Вони називають підступно Тебе, Твої вороги на марноту пускаються!
Çünkü senin için kötü konuşuyorlar, Adını kötüye kullanıyor düşmanların.
Отож, ненавиджу Твоїх ненависників, Господи, і Твоїх заколотників бриджусь:
Ya RAB, nasıl tiksinmem senden tiksinenlerden? Nasıl iğrenmem sana başkaldıranlardan?
повною ненавистю я ненавиджу їх, вони стали мені ворогами!...
Onlardan tümüyle nefret ediyor, Onları düşman sayıyorum.
Випробуй, Боже, мене, і пізнай моє серце, досліди Ти мене, і пізнай мої задуми,
Ey Tanrı, yokla beni, tanı yüreğimi, Sına beni, öğren kaygılarımı.
і побач, чи не йду я дорогою злою, і на вічну дорогу мене попровадь!
Bak, seni gücendiren bir yönüm var mı, Öncülük et bana sonsuz yaşam yolunda!