Psalms 88

Пісня. Псалом. Синів Кореєвих. Для дириґетна хору. На „Махалат лефннот". Пісня навчальна Гемана езрахеяннина.

Oh Panginoon, na Dios ng aking kaligtasan, ako'y dumaing araw at gabi sa harap mo:

Господи, Боже спасіння мого, вдень я кличу й вночі я перед Тобою:

Masok ang aking dalangin sa iyong harapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa aking daing:

хай молитва моя дійде перед обличчя Твоє, нахили Своє ухо до зойку мого,

Sapagka't ang aking kaluluwa ay lipos ng mga kabagabagan, at ang aking buhay ay nalalapit sa Sheol,

душа бо моя наситилась нещастями, а життя моє зблизилося до шеолу!

Ako'y nabilang sa kanila na nagsisibaba sa hukay; ako'y parang taong walang lakas:

Я до тих прирахований став, що в могилу відходять, я став, немов муж той безсилий...

Nakahagis sa gitna ng mga patay, gaya ng napatay na nakahiga sa libingan, na hindi mo na inaalaala; at sila'y mangahiwalay sa iyong kamay.

Я кинений серед померлих, немов оті трупи, що в гробі лежать, що про них Ти не згадуєш більш, і потяті вони від Твоєї руки...

Iyong inilapag ako sa pinakamalalim na hukay, sa mga madilim na dako, sa mga kalaliman.

Умістив Ти мене в глибочезну могилу, до пітьми в глибинах.

Lubhang idinidiin ako ng iyong poot, at iyong pinighati ako ng lahat mong mga alon. (Selah)

На мене лягла Твоя лють, і Ти всіма Своїми ламаннями мучив мене... Села.

Iyong inilayo sa akin ang kakilala ko; iyong ginawa akong kasuklamsuklam sa kanila: ako'y nakulong at hindi ako makalabas,

Віддалив Ти від мене знайомих моїх, учинив Ти мене за огиду для них... Я замкнений і не виходжу,

Ang mata ko'y nangangalumata dahil sa kadalamhatian: ako'y tumawag araw-araw sa iyo, Oh Panginoon, aking iginawad ang mga kamay ko sa iyo.

стемніло з біди моє око... Я кожного дня Тебе кличу, о Господи, простягаю до Тебе руки свої!...

Magpapakita ka ba ng mga kababalaghan sa mga patay? Sila bang mga patay ay magsisibangon, at magsisipuri sa iyo? (Selah)

Чи Ти чудо вчиниш померлим? Чи трупи встануть і будуть хвалити Тебе? Села.

Ang iyo bang kagandahang-loob ay ipahahayag sa libingan? O ang iyong pagtatapat sa kagibaan?

Хіба милість Твоя буде в гробі звіщатись, а вірність Твоя в аввадоні?

Malalaman ba ang mga kababalaghan mo sa dilim? At ang katuwiran mo sa lupain ng pagkalimot?

Чи познається в темряві чудо Твоє, а в краю забуття справедливість Твоя?

Nguni't sa iyo, Oh Panginoon, dumaing ako, at sa kinaumagahan ay darating ang dalangin ko sa harap mo.

Та я кличу до Тебе, о Господи, і вранці молитва моя Тебе випереджує...

Panginoon, bakit mo itinatakuwil ang kaluluwa ko? Bakit mo ikinukubli ang iyong mukha sa akin?

Для чого, о Господи, кидаєш душу мою, ховаєш від мене обличчя Своє?

Ako'y nadadalamhati, at handang mamatay mula sa aking kabataan: habang aking tinitiis ang iyong mga kakilakilabot na bagay ay nakakalingat ako.

Нужденний я та помираю відмалку, переношу страхіття Твої, я ослаблений став...

Ang iyong mabangis na poot ay dumaan sa akin; inihiwalay ako ng iyong mga kakilakilabot na bagay.

Перейшли надо мною Твої пересердя, страхіття Твої зруйнували мене,

Kanilang kinulong ako na parang tubig buong araw; kinubkob ako nilang magkakasama.

вони оточають мене, як вода, увесь день, вони разом мене облягають... друга й приятеля віддалив Ти від мене, знайомі мої як та темрява!...

Mangliligaw at kaibigan ay inilayo mo sa akin, at ang aking kakilala ay sa dilim.