Lamentations 5

Згадай, Господи, що з нами сталося, зглянься й побач нашу ганьбу,

Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.

наша спадщина дісталась чужим, доми наші чужинцям!

Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.

Поставали ми сиротами: нема батька, а матінки наші неначе ті вдови!...

Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.

Свою воду за срібло ми п'ємо, наші дрова за гроші одержуємо...

Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.

У потилицю нас поганяють, помучені ми, і спокою не маємо!

Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.

До Єгипту й Асирії руку витягуємо, щоб насититись хлібом!

Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.

Батьки наші грішили, але їх нема, а ми двигаємо їхні провини!

Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.

Раби запанували над нами, і немає нікого, хто б вирятував з їхньої руки...

Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.

Наражуючи свою душу на меч у пустині, достаємо свій хліб...

Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.

Шкіра наша, мов піч, попалилась з пекучого голоду...

Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.

Жінок на Сіоні безчестили, дівчат по Юдейських містах...

Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.

Князі їхньою рукою повішені, лиця старих не пошановані...

Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.

Юнаки носять камінь млиновий, а хлопці під ношею дров спотикаються...

Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.

Перестали сидіти старші в брамі, юнаки свою пісню співати,

Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.

втіха нашого серця спинилась, наш танець змінивсь на жалобу...

Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.

Спала корона у нас з голови, о горе, бо ми прогрішились,

Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.

тому наше серце боляще, тому наші очі потемніли,

Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;

через гору Сіон, що спустошена, бродять лисиці по ній...

Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.

Пробуваєш Ти, Господи, вічно, Твій престол з роду в рід:

Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.

Нащо ж нас забуваєш навік, покидаєш на довгі дні нас?

Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?

Приверни нас до Себе, о Господи, і вернемось ми, віднови наші дні, як давніше було!

Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.

Хіба Ти цілком нас відкинув, прогнівавсь занадто на нас?...

Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.