Psalms 88

Ωιδη ψαλμου δια τους υιους Κορε, εις τον πρωτον μουσικον, επι Μαχαλαθ−λεανωθ, Μασχιλ του Αιμαν του Εζραιτου. Κυριε ο Θεος της σωτηριας μου, ημεραν και νυκτα εκραξα ενωπιον σου

canticum carminis filiorum Core victori per chorum ad praecinendum eruditionis Eman Ezraitae Domine Deus salutis meae per diem clamavi in nocte coram te

Ας ελθη ενωπιον σου η προσευχη μου κλινον το ωτιον σου εις την κραυγην μου

ingrediatur ante te oratio mea inclina aurem tuam ad laudationem meam

Διοτι ενεπλησθη κακων η ψυχη μου, και η ζωη μου πλησιαζει εις τον αδην.

quia repleta est malis anima mea et vita mea ad infernum descendit

Συγκατηριθμηθην μετα των καταβαινοντων εις τον λακκον εγεινα ως ανθρωπος μη εχων δυναμιν

reputatus sum cum descendentibus lacum factus sum quasi homo invalidus

εγκαταλελειμμενος μεταξυ των νεκρων, ως οι πεφονευμενοι, κοιτωμενοι εν τω ταφω, τους οποιους δεν ενθυμεισαι πλεον, και οιτινες απεκοπησαν απο της χειρος σου.

inter mortuos liber sicut interfecti et dormientes in sepulchro quorum non recordaris amplius et qui a manu tua abscisi sunt

Μ εβαλες εις τον κατωτατον λακκον, εις το σκοτος, εις τα βαθη.

posuisti me in lacu novissimo in tenebris in profundis

Επ εμε επεστηριχθη ο θυμος σου, και παντα τα κυματα σου επεφερες επ εμε. Διαψαλμα.

super me confirmatus est furor tuus et cunctis fluctibus tuis adflixisti me semper

Εμακρυνας τους γνωστους μου απ εμου με εκαμες βδελυγμα προς αυτους απεκλεισθην και δεν δυναμαι να εξελθω.

longe fecisti notos meos a me posuisti me abominationem eis clausum et non prodeuntem

Ο οφθαλμος μου ητονησεν απο της θλιψεως σε επεκαλεσθην, Κυριε, ολην την ημεραν ηπλωσα προς σε τας χειρας μου.

oculus meus infirmatus est ab adflictione invocavi te Domine tota die expandi ad te palmas meas

Μηπως εις τους νεκρους θελεις καμει θαυμασια; η οι τεθνεωτες θελουσι σηκωθη και θελουσι σε αινεσει; Διαψαλμα.

numquid mortuis facies mirabilia aut gigantes surgent et confitebuntur tibi semper

Μηπως εν τω ταφω θελουσι διηγεισθαι το ελεος σου η την αληθειαν σου εν τη φθορα;

numquid narrabitur in sepulchro misericordia tua et veritas tua in perditione

Μηπως θελουσι γνωρισθη εν τω σκοτει τα θαυμασια σου και η δικαιοσυνη σου εν τω τοπω της ληθης.

numquid noscentur in tenebris mirabilia tua et iustitia tua in terra quae oblivioni tradita est

Αλλ εγω προς σε, Κυριε, εκραξα και το πρωι η προσευχη μου θελει σε προφθασει.

ego autem ad te Domine clamavi et mane oratio mea praeveniet te

Δια τι, Κυριε, απορριπτεις την ψυχην μου, αποκρυπτεις το προσωπον σου απ εμου;

quare Domine abicis animam meam abscondis faciem tuam a me

Ειμαι τεθλιμμενος και ψυχομαχων εκ νεοτητος δοκιμαζω τους φοβους σου και ευρισκομαι εν αμηχανια.

pauper ego et aerumnosus ab adulescentia portavi furorem tuum et conturbatus sum

Επ εμε διηλθον αι οργαι σου οι τρομοι σου με εφανισαν.

per me transierunt irae tuae terrores tui oppresserunt me

Ως υδατα με περιετριγυρισαν ολην την ημεραν ομου με περιεκυκλωσαν.

circumdederunt me quasi aquae tota die vallaverunt me pariter

Απεμακρυνας απ εμου τον αγαπητον και τον φιλον οι γνωστοι μου ειναι αφανεις.

longe fecisti a me amicum et sodalem notos meos abstulisti