Lamentations 5

Ενθυμηθητι, Κυριε, τι εγεινεν εις ημας επιβλεψον, και ιδε τον ονειδισμον ημων.
Emlékezzél meg Uram, mi esett meg rajtunk; tekintsd meg és lásd meg gyalázatunkat!
Η κληρονομια ημων μετεστραφη εις αλλοτριους, αι οικιαι ημων εις ξενους.
A mi örökségünk idegenekre szállt; házaink a jövevényekéi.
Εγειναμεν ορφανοι ανευ πατρος, αι μητερες ημων ως χηραι.
Apátlan árvák lettünk; anyáink, mint az özvegyek.
Με αργυριον επιομεν το υδωρ ημων τα ξυλα ημων επωληθησαν εις ημας.
Vizünket pénzért iszszuk, tűzifánkat áron kapjuk.
Επι τον τραχηλον ημων ειναι διωγμος εμοχθησαμεν, αναπαυσιν δεν εχομεν.
Nyakunknál fogva hajtatunk; elfáradtunk, nincsen nyugtunk.
Ηπλωσαμεν χειρα προς τους Αιγυπτιους, προς τους Ασσυριους, δια να χορτασθωμεν αρτον.
Égyiptomnak adtunk kezet, az assziroknak, hogy jóllakjunk kenyérrel.
Οι πατερες ημων ημαρτησαν, εκεινοι δεν υπαρχουσι και ημεις φερομεν τας ανομιας αυτων.
Apáink vétkeztek; nincsenek; mi hordozzuk vétkeiket.
Δουλοι εξουσιαζουσιν εφ ημας δεν υπαρχει ο λυτρονων εκ της χειρος αυτων.
Szolgák uralkodnak rajtunk; nincs a ki megszabadítson kezökből.
Φερομεν τον αρτον ημων μετα κινδυνου της ζωης ημων, απ εμπροσθεν της ομφαιας της ερημου.
Életünk veszélyeztetésével szerezzük kenyerünket a pusztában levő fegyver miatt.
Το δερμα ημων ημαυρωθη ως κλιβανος, απο της καυσεως της πεινης.
Bőrünk, mint a kemencze, megfeketedett az éhség lázától.
Εταπεινωσαν τας γυναικας εν Σιων, τας παρθενους εν ταις πολεσιν Ιουδα.
Az asszonyokat meggyalázták Sionban, a szűzeket Júda városaiban.
Οι αρχοντες εκρεμασθησαν υπο των χειρων αυτων τα προσωπα των πρεσβυτερων δεν ετιμηθησαν.
A fejedelmeket kezökkel akasztották fel; a vének orczáit nem becsülik.
Οι νεοι υπεβληθησαν εις το αλεσμα, και τα παιδια επεσον υπο τα ξυλα.
Az ifjak a kézi malmot hordozzák, és a gyermekek a fahordásban botlanak el.
Οι πρεσβυτεροι επαυσαν απο των πυλων, οι νεοι απο των ασματων αυτων.
A vének eltüntek a kapuból, *megszüntek* az ifjak énekelni.
Επαυσεν η χαρα της καρδιας ημων, ο χορος ημων εστραφη εις πενθος.
Oda van a mi szívünk öröme, gyászra fordult a mi körtánczunk.
Ο στεφανος της κεφαλης ημων επεσεν ουαι δε εις ημας, διοτι ημαρτησαμεν.
Elesett a mi fejünknek koronája, jaj most nékünk mert vétkeztünk!
Δια τουτο εξελιπεν η καρδια ημων, δια ταυτα εσκοτοδινιασαν οι οφθαλμοι ημων.
Ezért lett beteg a mi szívünk, ezekért homályosodtak meg a mi szemeink;
Δια την ερημωσιν του ορους Σιων, αι αλωπεκες περιπατουσιν εν αυτω.
A Sion hegyéért, hogy elpusztult; rókák futkosnak azon!
Συ, Κυριε, κατοικεις εις τον αιωνα ο θρονος σου διαμενει εις γενεαν και γενεαν.
Te Uram örökké megmaradsz; a te királyi széked nemzedékről nemzedékre!
Δια τι θελεις μας λησμονησει δια παντος; θελεις μας εγκαταλειψει εις μακροτητα ημερων;
Miért feledkezel el örökre mi rólunk? *miért* hagysz el minket hosszú időre?
Επιστρεψον ημας, Κυριε, προς σε και θελομεν επιστραφη. Ανανεωσον τας ημερας ημων ως το προτερον.
Téríts vissza Uram magadhoz és visszatérünk; újítsd meg a mi napjainkat, mint régen.
Διατι απερριψας ημας ολοτελως, ωργισθης εναντιον ημων εως σφοδρα;
Mert bizony-bizony megvetettél minket; megharagudtál ránk felettébb!