Lamentations 5

5:1

Ενθυμηθητι, Κυριε, τι εγεινεν εις ημας επιβλεψον, και ιδε τον ονειδισμον ημων.

Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.

5:2

Η κληρονομια ημων μετεστραφη εις αλλοτριους, αι οικιαι ημων εις ξενους.

Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.

5:3

Εγειναμεν ορφανοι ανευ πατρος, αι μητερες ημων ως χηραι.

Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.

5:4

Με αργυριον επιομεν το υδωρ ημων τα ξυλα ημων επωληθησαν εις ημας.

Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.

5:5

Επι τον τραχηλον ημων ειναι διωγμος εμοχθησαμεν, αναπαυσιν δεν εχομεν.

Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij moede, men laat ons geen rust.

5:6

Ηπλωσαμεν χειρα προς τους Αιγυπτιους, προς τους Ασσυριους, δια να χορτασθωμεν αρτον.

Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyriër, om met brood verzadigd te worden.

5:7

Οι πατερες ημων ημαρτησαν, εκεινοι δεν υπαρχουσι και ημεις φερομεν τας ανομιας αυτων.

Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.

5:8

Δουλοι εξουσιαζουσιν εφ ημας δεν υπαρχει ο λυτρονων εκ της χειρος αυτων.

Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.

5:9

Φερομεν τον αρτον ημων μετα κινδυνου της ζωης ημων, απ εμπροσθεν της �ομφαιας της ερημου.

Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.

5:10

Το δερμα ημων ημαυρωθη ως κλιβανος, απο της καυσεως της πεινης.

Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.

5:11

Εταπεινωσαν τας γυναικας εν Σιων, τας παρθενους εν ταις πολεσιν Ιουδα.

Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.

5:12

Οι αρχοντες εκρεμασθησαν υπο των χειρων αυτων τα προσωπα των πρεσβυτερων δεν ετιμηθησαν.

De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geëerd geweest.

5:13

Οι νεοι υπεβληθησαν εις το αλεσμα, και τα παιδια επεσον υπο τα ξυλα.

Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.

5:14

Οι πρεσβυτεροι επαυσαν απο των πυλων, οι νεοι απο των ασματων αυτων.

De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.

5:15

Επαυσεν η χαρα της καρδιας ημων, ο χορος ημων εστραφη εις πενθος.

De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.

5:16

Ο στεφανος της κεφαλης ημων επεσεν ουαι δε εις ημας, διοτι ημαρτησαμεν.

De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!

5:17

Δια τουτο εξελιπεν η καρδια ημων, δια ταυτα εσκοτοδινιασαν οι οφθαλμοι ημων.

Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.

5:18

Δια την ερημωσιν του ορους Σιων, αι αλωπεκες περιπατουσιν εν αυτω.

Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.

5:19

Συ, Κυριε, κατοικεις εις τον αιωνα ο θρονος σου διαμενει εις γενεαν και γενεαν.

Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.

5:20

Δια τι θελεις μας λησμονησει δια παντος; θελεις μας εγκαταλειψει εις μακροτητα ημερων;

Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?

5:21

Επιστρεψον ημας, Κυριε, προς σε και θελομεν επιστραφη. Ανανεωσον τας ημερας ημων ως το προτερον.

HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.

5:22

Διατι απερριψας ημας ολοτελως, ωργισθης εναντιον ημων εως σφοδρα;

Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?