Psalms 139

Ya RAB, sınayıp tanıdın beni.
Для дириґетна хору. Псалом Давидів. Господи, випробував Ти мене та й пізнав,
Oturup kalkışımı bilirsin, Niyetimi uzaktan anlarsın.
Ти знаєш сидіння моє та вставання моє, думку мою розумієш здалека.
Gittiğim yolu, yattığım yeri inceden inceye elersin, Bütün yaptıklarımdan haberin var.
Дорогу мою та лежання моє виміряєш, і Ти всі путі мої знаєш,
Daha sözü ağzıma almadan, Söyleyeceğim her şeyi bilirsin, ya RAB.
бо ще слова нема на моїм язиці, а вже, Господи, знаєш те все!
Beni çepeçevre kuşattın, Elini üzerime koydun.
Оточив Ти мене ззаду й спереду, і руку Свою надо мною поклав.
Kaldıramam böylesi bir bilgiyi, Başa çıkamam, erişemem.
Дивне знання над моє розуміння, високе воно, я його не подолаю!
Nereye gidebilirim senin Ruhun’dan, Nereye kaçabilirim huzurundan?
Куди я від Духа Твого піду, і куди я втечу від Твого лиця?
Göklere çıksam, oradasın, Ölüler diyarına yatak sersem, yine oradasın.
Якщо я на небо зійду, то Ти там, або постелюся в шеолі ось Ти!
Seherin kanatlarını alıp uçsam, Denizin ötesine konsam,
Понесуся на крилах зірниці, спочину я на кінці моря,
Orada bile elin yol gösterir bana, Sağ elin tutar beni.
то рука Твоя й там попровадить мене, і мене буде тримати правиця Твоя!
Desem ki, “Karanlık beni kaplasın, Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.”
Коли б я сказав: Тільки темрява вкриє мене, і ніч світло для мене,
Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için, Gece, gündüz gibi ışıldar, Karanlıkla aydınlık birdir senin için.
то мене не закриє від Тебе і темрява, і ніч буде світити, як день, і темнота як світло!
İç varlığımı sen yarattın, Annemin rahminde beni sen ördün.
Бо Ти вчинив нирки мої, Ти виткав мене в утробі матері моєї,
Sana övgüler sunarım, Çünkü müthiş ve harika yaratılmışım. Ne harika işlerin var! Bunu çok iyi bilirim.
Прославляю Тебе, що я дивно утворений! Дивні діла Твої, і душа моя відає вельми про це!
Gizli yerde yaratıldığımda, Yerin derinliklerinde örüldüğümde, Bedenim senden gizli değildi.
і кості мої не сховались від Тебе, бо я вчинений був в укритті, я витканий був у глибинах землі!
Henüz döl yatağındayken gözlerin gördü beni; Bana ayrılan günlerin hiçbiri gelmeden, Hepsi senin kitabına yazılmıştı.
Мого зародка бачили очі Твої, і до книги Твоєї записані всі мої члени та дні, що в них були вчинені, коли жодного з них не було...
Hakkımdaki düşüncelerin ne değerli, ey Tanrı, Sayıları ne çok!
Які дорогі мені стали думки Твої, Боже, як побільшилося їх число,
Kum tanelerinden fazladır saymaya kalksam. Uyanıyorum, hâlâ seninleyim.
перелічую їх, численніші вони від піску! Як пробуджуюся, то я ще з Тобою.
Ey Tanrı, keşke kötüleri öldürsen! Ey eli kanlı insanlar, uzaklaşın benden!
Якби, Боже, вразив Ти безбожника, а ви, кровожерці, відступітесь від мене!
Çünkü senin için kötü konuşuyorlar, Adını kötüye kullanıyor düşmanların.
Вони називають підступно Тебе, Твої вороги на марноту пускаються!
Ya RAB, nasıl tiksinmem senden tiksinenlerden? Nasıl iğrenmem sana başkaldıranlardan?
Отож, ненавиджу Твоїх ненависників, Господи, і Твоїх заколотників бриджусь:
Onlardan tümüyle nefret ediyor, Onları düşman sayıyorum.
повною ненавистю я ненавиджу їх, вони стали мені ворогами!...
Ey Tanrı, yokla beni, tanı yüreğimi, Sına beni, öğren kaygılarımı.
Випробуй, Боже, мене, і пізнай моє серце, досліди Ти мене, і пізнай мої задуми,
Bak, seni gücendiren bir yönüm var mı, Öncülük et bana sonsuz yaşam yolunda!
і побач, чи не йду я дорогою злою, і на вічну дорогу мене попровадь!