Lamentations 5

Anımsa, ya RAB, başımıza geleni, Bak da utancımızı gör.

Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.

Mülkümüz yabancılara geçti, Evlerimiz ellere.

Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.

Öksüz kaldık, babasız, Annelerimiz dul kadınlara döndü.

Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.

Suyumuzu parayla içtik, Odunumuzu parayla almak zorunda kaldık.

Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.

Bizi kovalayanlar ensemizde, Yorgun düştük, rahatımız yok.

Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.

Ekmek için Mısır’a, Asur’a el açtık.

Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.

Atalarımız günah işledi, Ama artık onlar yok; Suçlarının cezasını biz yüklendik.

Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.

Köleler üstümüzde saltanat sürüyor, Bizi ellerinden kurtaracak kimse yok.

Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.

Çöldeki kılıçlı haydutlar yüzünden Ekmeğimizi canımız pahasına kazanıyoruz.

Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.

Kıtlığın yakıcı sıcağından Derimiz fırın gibi kızardı.

Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.

Siyon’da kadınların, Yahuda kentlerinde erden kızların ırzına geçtiler.

Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.

Önderler ellerinden asıldı, Yaşlılar saygı görmedi.

Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.

Değirmen taşını gençler çevirdi, Çocuklar odun yükü altında tökezledi.

Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.

Yaşlılar kent kapısında oturmaz oldu, Gençler saz çalmaz oldu.

Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.

Yüreğimizin sevinci durdu, Oyunumuz yasa döndü.

Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.

Taç düştü başımızdan, Vay başımıza! Çünkü günah işledik.

Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.

Bu yüzden yüreğimiz baygın, Bunlardan ötürü gözlerimiz karardı.

Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;

Viran olan Siyon Dağı’nın üstünde Çakallar geziyor!

Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.

[] Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Egemenliğin kuşaklar boyu sürer.

Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.

Niçin bizi hep unutuyorsun, Neden bizi uzun süre terk ediyorsun?

Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?

Bizi kendine döndür, ya RAB, döneriz, Eski günlerimizi geri ver.

Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.

Bizi büsbütün attıysan, Bize çok öfkelenmiş olmalısın.

Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.