Psalms 49

Ey bütün halklar, dinleyin! Kulak verin hepiniz, ey dünyada yaşayanlar,

Ouvi isto, vós todos os povos; inclinai os ouvidos, todos os habitantes do mundo,

Halk çocukları, bey çocukları, Zenginler, yoksullar!

quer humildes quer grandes, tanto ricos como pobres.

Bilgelik dökülecek ağzımdan, Anlayış sağlayacak içimdeki düşünceler,

A minha boca falará a sabedoria, e a meditação do meu coração será de entendimento.

Kulak vereceğim özdeyişlere, Lirle yorumlayacağım bilmecemi.

Inclinarei os meus ouvidos a uma parábola; decifrarei o meu enigma ao som da harpa.

Niçin korkayım kötü günlerde Niyeti bozuk düşmanlarım çevremi sarınca?

Por que temeria eu nos dias da adversidade, ao cercar-me a iniquidade dos meus perseguidores,

Onlar varlıklarına güvenir, Büyük servetleriyle böbürlenirler.

dos que confiam nos seus bens e se gloriam na multidão das suas riquezas?

Kimse kimsenin hayatının bedelini ödeyemez, Tanrı’ya fidye veremez.

Nenhum deles de modo algum pode remir a seu irmão, nem por ele dar um resgate a Deus,

Çünkü hayatın fidyesi büyüktür, Kimse ödemeye yeltenmemeli.

(pois a redenção da sua vida é caríssima, de sorte que os seus recursos não dariam;)

Böyle olmasa, Sonsuza dek yaşar insan, Mezar yüzü görmez.

para que continuasse a viver para sempre, e não visse a cova.

Kuşkusuz herkes biliyor bilgelerin öldüğünü, Aptallarla budalaların yok olduğunu. Mallarını başkalarına bırakıyorlar.

Sim, ele verá que até os sábios morrem, que perecem igualmente o néscio e o estúpido, e deixam a outros os seus bens.

Mezarları, sonsuza dek evleri, Kuşaklar boyu konutları olacak, Topraklarına kendi adlarını verseler bile.

O pensamento íntimo deles é que as suas casas são perpétuas e as suas habitações de geração em geração; dão às suas terras os seus próprios nomes.

Bütün gösterişine karşın geçicidir insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.

Mas o homem, embora esteja em honra, não permanece; antes é como os animais que perecem.

Budalaların yolu, Onların sözünü onaylayanların sonu budur. Sela

Este é o destino dos que confiam em si mesmos; o fim dos que se satisfazem com as suas próprias palavras.

Sürü gibi ölüler diyarına sürülecekler, Ölüm güdecek onları. Tan ağarınca doğrular onlara egemen olacak, Cesetleri çürüyecek, Ölüler diyarı onlara konut olacak.

Como ovelhas são postos na cova; a morte os pastoreia; ao romper do dia os retos terão domínio sobre eles; e a sua formosura se consumirá na sepultura, que lhes será por habitação.

Ama Tanrı beni Ölüler diyarının pençesinden kurtaracak Ve yanına alacak. Sela

Mas Deus remirá a minha alma do poder do sepulcro, pois me receberá.

Korkma biri zenginleşirse, Evinin görkemi artarsa.

Não temas quando alguém se enriquece, quando a glória da sua casa aumenta.

Çünkü ölünce hiçbir şey götüremez, Görkemi onunla mezara gitmez.

Pois, quando morrer, nada levará consigo; a sua glória não descerá após ele.

Yaşarken kendini mutlu saysa bile, Başarılı olunca övülse bile.

Ainda que ele, enquanto vivo, se considera feliz e os homens o louvam quando faz o bem a si mesmo,

Atalarının kuşağına katılacak, Onlar ki asla ışık yüzü görmeyecekler.

ele irá ter com a geração de seus pais; eles nunca mais verão a luz

Bütün gösterişine karşın anlayışsızdır insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.

Mas o homem, embora esteja em honra, não permanece; antes é como os animais que perecem.