Job 8

Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:

Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

“Ne zamana dek böyle konuşacaksın? Sözlerin sert rüzgar gibi.

Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?

Tanrı adaleti saptırır mı, Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?

Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?

Oğulların ona karşı günah işlediyse, İsyanlarının cezasını vermiştir.

Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.

Ama sen gayretle Tanrı’yı arar, Her Şeye Gücü Yeten’e yalvarırsan,

Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,

Temiz ve doğruysan, O şimdi bile senin için kolları sıvayıp Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.

Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.

Başlangıcın küçük olsa da, Sonun büyük olacak.

Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.

“Lütfen, önceki kuşaklara sor, Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.

Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;

Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz, Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.

Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.

Onlar sana anlatıp öğretmeyecek, İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?

Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.

“Bataklık olmayan yerde kamış biter mi? Susuz yerde saz büyür mü?

Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?

Henüz yeşilken, kesilmeden, Otlardan önce kururlar.

En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.

Tanrı’yı unutan herkesin sonu böyledir, Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.

Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,

Onun güvendiği şey kırılır, Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.

Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.

Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker, Ona tutunur, ama ağ taşımaz.

Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.

Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır, Dalları bahçenin üzerinden aşar;

Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;

Kökleri taş yığınına sarılır, Çakılların arasında yer aranır.

Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;

Ama yerinden sökülürse, Yeri, ‘Seni hiç görmedim’ diyerek onu yadsır.

Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.

İşte sevinci böyle son bulur, Yerinde başka bitkiler biter.

Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.

“Tanrı kusursuz insanı reddetmez, Kötülük edenlerin elinden tutmaz.

Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.

O senin ağzını yine gülüşle, Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.

Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.

Düşmanlarını utanç kaplayacak, Kötülerin çadırı yok olacaktır.”

Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.