Psalms 77

Yüksek sesle Tanrı’ya yakarıyorum, Haykırıyorum beni duysun diye.

(Til Sangmesteren. Til Jedutun. Af Asaf. En Salme.) Jeg råber, højt til Gud, og han hører mig,

Sıkıntılı günümde Rab’be yönelir, Gece hiç durmadan ellerimi açarım, Gönlüm avunmaz bir türlü.

jeg søger Herren på Nødens Dag, min Hånd er om Natten utrættet udrakt, min Sjæl vil ikke lade sig trøste;

Tanrı’yı anımsayınca inlerim, Düşündükçe içim daralır. Sela

jeg ihukommer Gud og stønner, jeg sukker, min Ånd vansmægter. - Sela.

Açık tutuyorsun göz kapaklarımı, Sıkıntıdan konuşamıyorum.

Du holder mine Øjne vågne, jeg er urolig og målløs.

Geçmiş günleri, Yıllar öncesini düşünüyorum.

Jeg tænker på fordums dage, ihukommer længst henrundne År;

Gece ilahilerimi anacağım, Kendi kendimle konuşacağım, İnceden inceye soracağım:

jeg gransker om Natten i Hjertet, grunder og ransager min Ånd.

“Rab sonsuza dek mi bizi reddedecek? Lütfunu bir daha göstermeyecek mi?

Vil Herren bortstøde for evigt og aldrig mer vise Nåde,

Sevgisi sonsuza dek mi yok oldu? Sözü geçerli değil mi artık?

er hans Miskundhed ude for stedse, hans Trofasthed omme for evigt og altid,

Tanrı unuttu mu acımayı? Sevecenliğinin yerini öfke mi aldı?” Sela

har Gud da glemt at ynkes, lukket sit Hjerte i Vrede? - Sela.

Sonra kendi kendime, “İşte benim derdim bu!” dedim, “Yüceler Yücesi gücünü göstermiyor artık.”

Jeg sagde: Det er min Smerte; at den Højestes højre er ikke som før.

RAB’bin işlerini anacağım, Evet, geçmişteki harikalarını anacağım.

Jeg kommer HERRENs Gerninger i Hu, ja kommer dine fordums Undere i Hu.

Yaptıkları üzerinde derin derin düşüneceğim, Bütün işlerinin üzerinde dikkatle duracağım.

Jeg tænker på al din Gerning og grunder over dine Værker.

Ey Tanrı, yolun kutsaldır! Hangi ilah Tanrı kadar uludur?

Gud, din Vej var i Hellighed, hvo er en Gud så stor som Gud!

Harikalar yaratan Tanrı sensin, Halklar arasında gücünü gösterdin.

Du er en Gud, som gør Undere, du gjorde din Vælde kendt blandt Folkene,

Güçlü bileğinle kendi halkını, Yakup ve Yusuf oğullarını kurtardın. Sela

udøste dit Folk med din Arm, Jakobs og Josefs Sønner. - Sela.

Sular seni görünce, ey Tanrı, Sular seni görünce çalkalandı, Enginler titredi.

Vandene så dig, Gud, Vandene så dig og vred sig i Angst, ja Dybet tog til at skælve;

Bulutlar suyunu boşalttı, Gökler gürledi, Her yanda okların uçuştu.

Skyerne udøste Vand, Skyhimlens Stemme gjaldede, dine Pile for hid og did;

Kasırgada gürleyişin duyuldu, Şimşekler dünyayı aydınlattı, Yer titreyip sarsıldı.

din bragende Torden rullede, Lynene oplyste Jorderig, Jorden bæved og skjalv;

Kendine denizde, Derin sularda yollar açtın, Ama ayak izlerin belli değildi.

din Vej gik midt gennem Havet, din Sti gennem store Vande, dine Fodspor kendtes ikke.

Musa ve Harun’un eliyle Halkını bir sürü gibi güttün.

Du førte dit Folk som en Hjord ved Moses's og Arons Hånd.