Psalms 77

Yüksek sesle Tanrı’ya yakarıyorum, Haykırıyorum beni duysun diye.

Zborovođi. Po Jedutunu. Asafov. Psalam.

Sıkıntılı günümde Rab’be yönelir, Gece hiç durmadan ellerimi açarım, Gönlüm avunmaz bir türlü.

Glasom svojim Bogu vapijem, glas mi se Bogu diže i on me čuje.

Tanrı’yı anımsayınca inlerim, Düşündükçe içim daralır. Sela

U dan nevolje tražim Gospodina, noću mi se ruka neumorno pruža k njemu, ne može se utješit' duša moja.

Açık tutuyorsun göz kapaklarımı, Sıkıntıdan konuşamıyorum.

Spominjem se Boga i uzdišem; kad razmišljam, daha mi nestane.

Geçmiş günleri, Yıllar öncesini düşünüyorum.

Vjeđe moje držiš, potresen sam, ne mogu govoriti.

Gece ilahilerimi anacağım, Kendi kendimle konuşacağım, İnceden inceye soracağım:

Mislim na drevne dane i sjećam se davnih godina;

“Rab sonsuza dek mi bizi reddedecek? Lütfunu bir daha göstermeyecek mi?

razmišljam noću u srcu, mislim, i duh moj ispituje:

Sevgisi sonsuza dek mi yok oldu? Sözü geçerli değil mi artık?

"Hoće li Gospodin odbaciti zauvijek i hoće li ikad još biti milostiv?

Tanrı unuttu mu acımayı? Sevecenliğinin yerini öfke mi aldı?” Sela

Je li njegova dobrota minula zauvijek, njegovo obećanje propalo za sva pokoljenja?

Sonra kendi kendime, “İşte benim derdim bu!” dedim, “Yüceler Yücesi gücünü göstermiyor artık.”

Zar Bog je zaboravio da se smiluje, ili je gnjevan zatvorio smilovanje svoje?"

RAB’bin işlerini anacağım, Evet, geçmişteki harikalarını anacağım.

I govorim: "Ovo je bol moja: promijenila se desnica Višnjega."

Yaptıkları üzerinde derin derin düşüneceğim, Bütün işlerinin üzerinde dikkatle duracağım.

Spominjem se djela Jahvinih, sjećam se tvojih pradavnih čudesa.

Ey Tanrı, yolun kutsaldır! Hangi ilah Tanrı kadar uludur?

Promatram sva djela tvoja, razmatram ono što si učinio.

Harikalar yaratan Tanrı sensin, Halklar arasında gücünü gösterdin.

Svet je tvoj put, o Bože: koji je bog tako velik kao Bog naš?

Güçlü bileğinle kendi halkını, Yakup ve Yusuf oğullarını kurtardın. Sela

Ti si Bog koji čudesa stvaraš, na pucima si pokazao silu svoju.

Sular seni görünce, ey Tanrı, Sular seni görünce çalkalandı, Enginler titredi.

Mišicom si izbavio narod svoj, sinove Jakovljeve i Josipove.

Bulutlar suyunu boşalttı, Gökler gürledi, Her yanda okların uçuştu.

Vode te ugledaše, Bože, ugledaše te vode i ustuknuše, bezdani se uzburkaše.

Kasırgada gürleyişin duyuldu, Şimşekler dünyayı aydınlattı, Yer titreyip sarsıldı.

Oblaci prosuše vode, oblaci zatutnjiše gromom i tvoje strijele poletješe.

Kendine denizde, Derin sularda yollar açtın, Ama ayak izlerin belli değildi.

Grmljavina tvoja u vihoru zaori, munje rasvijetliše krug zemaljski, zemlja se zatrese i zadrhta.

Musa ve Harun’un eliyle Halkını bir sürü gibi güttün.

Kroz more put se otvori tebi i tvoja staza kroz vode goleme, a tragova tvojih nitko ne vidje. [ (Psalms 77:21) Ti si svoj narod vodio kao stado rukama Mojsija i Arona. ]