Lamentations 5

Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.

ACUÉRDATE, oh JEHOVÁ, de lo que nos ha sucedido: Ve y mira nuestro oprobio.

Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.

Nuestra heredad se ha vuelto á extraños, Nuestras casas á forasteros.

Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.

Huérfanos somos sin padre, Nuestras madres como viudas.

Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.

Nuestra agua bebemos por dinero; Nuestra leña por precio compramos.

Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.

Persecución padecemos sobre nuestra cerviz: Nos cansamos, y no hay para nosotros reposo.

Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.

Al Egipcio y al Asirio dimos la mano, para saciarnos de pan.

Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.

Nuestros padres pecaron, y son muertos; Y nosotros llevamos sus castigos.

Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.

Siervos se enseñorearon de nosotros; No hubo quien de su mano nos librase.

Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.

Con peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan Delante del cuchillo del desierto.

Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.

Nuestra piel se ennegreció como un horno Á causa del ardor del hambre.

Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.

Violaron á las mujeres en Sión, Á las vírgenes en las ciudades de Judá.

Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.

Á los príncipes colgaron por su mano; No respetaron el rostro de los viejos.

Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.

Llevaron los mozos á moler, Y los muchachos desfallecieron en la leña.

Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.

Los ancianos cesaron de la puerta, Los mancebos de sus canciones.

Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.

Cesó el gozo de nuestro corazón; Nuestro corro se tornó en luto.

Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.

Cayó la corona de nuestra cabeza: ¡Ay ahora de nosotros! porque pecamos.

Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;

Por esto fué entristecido nuestro corazón, Por esto se entenebrecieron nuestro ojos:

Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.

Por el monte de Sión que está asolado; Zorras andan en él.

Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.

Mas tú, JEHOVÁ, permanecerás para siempre: Tu trono de generación en generación.

Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?

¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros, Y nos dejarás por largos días?

Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.

Vuélvenos, oh JEHOVÁ, á ti, y nos volveremos: Renueva nuestros días como al principio.

Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.

Porque repeliendo nos has desechado; Te has airado contra nosotros en gran manera.